Skunk Anansie bestaat natuurlijk nog niet zo lang als voorgenoemde bands maar mag je gerust in de categorie topacts uit de UK klasseren. De band werd in 1994 opgericht en bestaat uit Deborah Anne Dyer beter gekend als Skin, Richard Keith Lewis als Cass, Martin Ivor Kent als Ace en Mark Richardson. Het eerste album Paranoid and Sunburnt werd meteen een succes en men scoorde de ene hit na de andere. Er volgen nog twee albums en de band verkocht wereldwijd in totaal meer dan vier miljoen exemplaren. In 2001 werd gezamenlijk beslist om het bijltje erbij neer te leggen omdat Skin een solocarrière ambieerde. Het succes van Skunk Anansie kon ze nooit evenaren. Smashes And Trashes, een best of, verschijnt in 2008 en nieuw materiaal wordt aangekondigd gevolgd door een intensief tourschema.
Wonderlustre is het resultaat van de hernieuwde samenwerking tussen de originele groepsleden. Het album verschijnt bijna tien jaar na Post Orgasmic Chill en een eerste luisterbeurt verzekert de toekomst van deze excentrieke band. Skunk Anansie is nog lang niet uitgezongen. Wonderlustre opent met 'God Loves Only You', een rustig intro die langzaam maar zeker evolueert naar een stevige rocker zoals je van Skunk Anansie mag verwachten. Ook 'My Ugly Boy' rockt als vanouds en volgt de lijn van de begindagen, een song die het live wel goed zal gaan. Hoewel de echt scherpe rand er wat vanaf is in vergelijking met de begindagen, blijft de fragiele en emotionele stem van Skin de nummers domineren. 'It Doesn’t Matter' is terug een stevige en snelle rocker voorzien van een heavy riff en waarin Skin weer de sterren uit de hemel zingt. Ze is en blijft toch bepalend voor de sound van de groep. De inventieve baslijnen en bijzonder originele riffs bepalen natuurlijk evenveel als de goddelijke stem van Skin ‘the overall sound’ van de band. 'You’re Too Expensive For me' is een mooi voorbeeld van de unieke wisselwerking tussen de bas en de gitaar. Dit klinkt zo Anansie, dit kan niemand hen nadoen.
Conclusie is dat Skunk Anansie een prachtige plaat heeft uitgebracht. De rauwe kant is iets naar achter geschoven maar dat blijkt voor de band zelf een positieve evolutie. Agressieve rockers worden afgewisseld met poppy en dansbare tunes, iets wat niet elke band gegeven is. En Skin natuurlijk... zonder Skin is er gewoonweg geen Skunk Anansie. Wie zijn geliefde voor Kerst of Nieuw een ideaal geschenk wil geven, hoeft niet ver te zoeken. De dichtstbijzijnde platenboer heeft er gegarandeerd meerdere uitvoeringen van dit sublieme album in huis.
Edwyn Collins - Losing SleepToen het noodlot in februari 2005 genadeloos toesloeg, leek het einde verhaal...
Shitrobot - From The Cradle to the Rave Shit Robot , ook wel bekend als de van oorsprong Ierse Marcus Lambkin, kwam...