2010-09-26
Travis ‘Travie’ McCoy is waarschijnlijk bekender om zijn privéleven dan om zijn muziek. De 29-jarige rapper ‘deed het’ jarenlang met Katy Perry en was vooral daarom een graag geziene gast op MTV shows en in Amerikaanse roddelblaadjes. Van zijn hip-hopband Gym Class Heroes had niemand toen nog gehoord. Daar kwam pas verandering in toen bekende namen als Patrick Stump (Fall Out Boy) en The-Dream een ‘featuring’ rol kregen in hit singles als ‘Cupid’s Chokehold’ en ‘Cookie Jar’. Deze nummers maken door de bezetting (Travie’s sterrenmaatjes) en inhoud (Travie’s stem en teksten) goed duidelijk wat Gym Class Heroes altijd al geweest is: Travis McCoy met band. Lazerus, Travie’s eerste solo album, wijkt daarom ook niet veel af van de muziek van Gym Class Heroes. Het enige verschil is dat het nu Travis zónder band is. In plaats van bandleden, zijn het nu bekende en onbekende talenten uit de hip-hop en R&B werelden die een handje meehelpen. En het zijn niet de minste namen die Travie’s uitnodiging hebben beantwoord. Zo zingt Cee-Lo Green (in Nederland alleen bekend van Gnarls Barkley, maar bij liefhebbers al bijna tien jaar bekend als een geniale funk- en soul zanger) de refreintjes op album opener ‘Dr. Feel Good’, doet de jonge R&B held Bruno Mars hetzelfde op de aanstekelijke single ‘Billionaire’ en zingt de beste slechtste zanger ter wereld, T-Pain, een paar zinnen mee op het door Travis Barker ingedrumde ‘The Manual’.
Geheel in Gym Class Heroes-stijl klinken alle nummers vrolijk en zijn de teksten luchtig. Zo luchtig zelfs, dat het hier en daar wel erg simpel gaat klinken. En als er dan eens een mooie one-liner voorbij komt, zoals in ‘Don’t Pretend’ één keer gebeurd, wordt deze meerdere keren herhaald. De muziek van Gym Class Heroes is tekstueel nooit hip-hop van de bovenste plank geweest en Travie heeft er weinig aan gedaan om solo wél als een ervaren woordensmit over te komen.
Rap voert de boventoon op Lazerus, maar zang is ook prominent aanwezig. Op de meeste refreinen van de gastartiesten is niets aan te merken. Maar liedjes als ‘Superbad’ en ‘Need You’, waar Travis zelf in zingt, zijn heel erg slecht. Iedere zin is door de digitale vervormmolen heen gehaald. Inclusief het nummer met T-Pain, telt het album zes songs waarin op de een of andere manier opzichtelijk gebruik wordt gemaakt van een vocoder. Als je niet kan zingen, zing dan ook niet. Lazerus telt in totaal tien nummers, waarvan de vier raptracks best aardig zijn. Waarom niet wat meer van het goede, in plaats van meer dan de helft van je cd te vullen met afgezaagde imitaties van een robot die zingt?
Travis McCoy’s grootste probleem is gebrek aan creativiteit. Nummers als ‘Billionaire’ klinken goed, maar zijn uiteindelijk niets meer dan hip-hop- en R&B-combinaties zoals die in de Verenigde Staten wekelijks de Billboard Hot 100 bezetten. Voeg daar de slecht tot matige vocoderbrouwsels bij en je hebt een album nog geen tien muziekliefhebbers op zitten te wachten. Laat staan een biljoen.
Apocalyptica - 7th SymphonyDrie jaar na de release van Worlds Collide is de Finse cello-metal groep...
Manic Street Preachers - Postcards From a Young Man Ze laten er geen gras over groeien, het drietal van de Manic Street...