RECENSIE: Apocalyptica - 7th Symphony

Apocalyptica – 7th symphony
recensie cijfer 2010-10-19 Drie jaar na de release van Worlds Collide is de Finse cello-metal groep Apocalyptica toe aan hun zevende album, 7th Symphony. Wat ooit begon als een leuk idee om nummers van Metallica instrumentaal te coveren met slechts cello’s, is inmiddels uitgegroeid tot een serieuze baan. De band neemt tegenwoordig niet langer covers op, maar schrijft eigen nummers die hier en daar worden voorzien van teksten, gezongen door gastzangers uit andere bands. Bovendien is er een drummer aan de vaste line-up van de band toegevoegd. Apocalyptica maakt vooral live indruk met hun enthousiaste, krachtige manier van spelen en tourt over de hele wereld.

7th Symphony opent met het op één na langste nummer van het album, 'At the Gates of Manala'. Een chaotische track met schrille geluiden die afgewisseld worden door diepere tonen. Het komt over alsof de mannen boos zijn op alles en iedereen. ‘Manala’ is dan ook het Finse woord voor ‘onderwereld’. Een passende titel! Eerste single en tevens het eerste nummer met vocalen is ‘End of Me’, waarbij Gavin Rossdale van Bush de zang voor zijn rekening neemt. De keuze is niet zo onlogisch als hij wellicht lijkt. De twee partijen hebben al eerder samengewerkt, Apocalyptica heeft een remix gemaakt van de Bush-single ‘Letting the Cables Sleep’. Bovendien zochten ze voor hun album iemand met een krachtige, prettige stem.

‘End of Me’ wordt gevolgd door de tweede track met zang, ‘Not Strong Enough’. Gezongen door Brent Smith van Shinedown, geschreven door Amerikaanse songwriter Diane Warren. Een gast van hele andere orde is drummer Dave Lombardo, die net als Rossdale al eerder met Apocalyptica samenwerkte. Op ‘2010’ staat de drum duidelijk centraal, meer dan op de overige nummers. Een knaller van een track! Gelukkig is er ook op dit album ruimte voor wat gevoeligheid, dit keer gegoten in ‘Beautiful’, gevolgd door ‘Broken Pieces’ met Flyleaf-zangeres Lacey Mosley, en ‘On the Rooftop With Quasimodo’. Hierna gaat het tempo omhoog en wordt de duisternis dieper.

Apocalyptica heeft de gewoonte om te kiezen voor zang die makkelijk in het gehoor ligt en teksten die in het poprock-genre passen (op ‘Bring Them to Light’ na, dat een snoeihard metalnummer is). Dat is wellicht goed voor de airplay en verkoopcijfers, maar het contrast met de instrumentale nummers is op dit album erg groot. Op
7th Symphony worden verschillende stijlen afgewisseld, waardoor het een wat onsamenhangend geheel wordt. Alsof de band voor ieders smaak een nummer heeft willen leveren, maar dat heeft niet helemaal lekker uitgepakt.


Eerdere recensies van Apocalyptica:
- 26-10-2007: Worlds Collide.
Recensent:Imre Veen Artiest:Apocalyptica Label:Sony Music
Eric Clapton – Clapton

Eric Clapton - ClaptonElk jaar kun je wel een nieuwe plaat van de hand van Eric Clapton...

Travie McCoy – Lazerus

Travie McCoy - Lazarus Travis ‘Travie’ McCoy is waarschijnlijk bekender om zijn privéleven dan om...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT