RECENSIE: 2nd Place Driver - One

2ndplacedriver-1
2005-05-27 Begin 2003 besloot Bart Dietvorst, toen nog gitarist in Wealthy Beggar, zich samen met zanger / gitarist Rias Baarda in zijn Tilburgse zolderkamertje op te sluiten. Net voordat er in de plaatselijke volksbuurten dubieuze verhalen over beide heren rond konden gaan, kwam het tweetal onder de naam 2nd Place Driver met hun eerste EP naar buiten. Daarna ging het snel. Er waren volop lovende kritieken, ook voor de opvolgende EP Leave, er werd een live band samengesteld en er werd veel, heel veel gespeeld in het Nederlandse clubcircuit en op diverse festivals. Maar waar de band met zijn eerste twee releases binnen zeer korte tijd de stap van “opvallend” naar “veelbelovend” maakte, lijkt er met de komst van dit volledige album eerder pas op de plaats te moeten worden gemaakt, dan dat het de band landelijke bekendheid op gaat leveren.

Dat is op zijn minst vreemd te noemen, aangezien ook dit album volgens beproefd concept door gitarist Dietvorst zelf is geproduceerd. En nog sterker; driekwart van de nummers op …1 was ook al op de daarvoor verschenen EP’s te vinden. Centraal binnen het geluid van 2nd Place Driver staat nog steeds de combinatie van rock met jaren tachtig elektronica. Zo is regelmatig de invloed van Depeche Mode te horen, maar zoekt de band het net zo vaak over de Brabantse grens bij bands als Soulwax en Millionaire. Dat klinkt allemaal reuze interessant en gewaagd, maar is dat in veel gevallen helemaal niet zo. Leave en Skip a Day kunnen mede door hun goede zangmelodieën nog wel overtuigen, daarna klinkt het allemaal wat onopvallend en teveel van hetzelfde. Te vaak ook grijpt 2nd Place Driver naar een standaard rock groove, waardoor het allemaal niet bepaald overtuigend en eigenzinnig klinkt. Daar kunnen die samples en sequences helaas ook geen verandering in brengen.

Uitzonderingen als het stuwende Wonderful en de mooie ingetogen, akoestische afsluiter Sulphur daargelaten, lijken er op dit album gewoonweg te weinig goede liedjes te staan. En laat de band daar nu juist voor hebben gekozen op dit album zo lijkt het, aangezien er in precies één nummer van de bekende weg wordt afgestuurd. Maar het haast koddige Bigman werkt dan ook nog eens eerder op de lachspieren, dan dat er daadwerkelijk een bepaalde agressie uit spreekt.

EP’s maken, dat ligt 2nd Place Driver wel. Het lijkt voor de band echter een stuk lastiger op de luisteraar een geheel album lang vast te houden. Zorgvuldig lijken praktisch alle scherpe randjes weg gevijld. Om het geheel radiovriendelijker te maken? Wie zal het zeggen? Er moet echter geconcludeerd worden dat een groot deel van de nummers op dit album niets te zoeken hebben op de grotere radiostations. De wat matte productie werkt ook al niet in het voordeel van de band. De potentie van de band staat echter, ook na dit album, geheel niet ter discussie. Wanneer de band de komende tijd een afwisselender en eigenzinniger repertoire kan samenstellen gaan we vast nog meer horen van 2nd Place Driver. De verwachting is echter dat er met “…1” niet de stap vooruit kan worden gedaan waar de band waarschijnlijk op gehoopt had. Nu maar hopen dat de band ook geen stap terug doet. Anders moeten er straks ook nog grindbak metaforen worden gebruikt.
Recensent:Youri van der Avoird Artiest:2nd Place Driver Label:Pitar
ambiossis-demo

Ambiossis - AmbiossisNa Ambiossis vorig jaar voor het eerst live gezien te hebben was me één ding...

gilo-bloodinbloodout

Gilo - Blood In Blood Out Gilo uit Nijmegen, Nederland. Geboorteland van symfonische metal bands als...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT