2010-10-21
John Watts is geen onbekende in de muziekindustrie. Al meer dan 30 jaar laat hij een breed scala aan creatief werk zien. Grote bekendheid verwierf hij eind jaren zeventig/ begin jaren tachtig met zijn band Fischer-Z, een naam die ontleend is naar een term uit de statistiek. Watts is de onbetwiste leider, tekstschrijver en componist. De band scoorde wereldwijd grote hits zoals ’The Worker’, ‘So Long’ en ‘Marlies’. Maar ook de albums zijn hoge kwaliteit. Word Salad (1979), Going Deaf For a Living (1980) en Red Skies over Paradise (1981) doen het goed in Nederland. Op het hoogtepunt, een maand na Pinkpop 1981 ontbond Watts de band om solo verder te gaan. Je moet maar durven! Veel veranderde niet. De muziek bleef in dezelfde lijn liggen als Fischer-Z. Niet verwonderlijk was het dan ook dat hij na 3 jaar toch weer de oude groepsnaam van stal haalde en wederom cd’s onder die noemer liet verschijnen. Later zou hij de namen om en om gaan gebruiken. Commercieel succes en erkenning bleven uit. Niet dat John Watts slechte albums maakte. Watts gaat meer en meer experimenteren en waagt zich aan de schilder- en dichtkunst. In Nederland is hij nog steeds geregeld te zien, soms solo en soms onder de naam Fischer-Z. Zijn dichtkunst bracht hem zelfs op Crossing Border in 2005.Nu ligt het 18e album Morethanmusic in de winkel. De cd was overigens vorig jaar al via zijn website beschikbaar (inclusief film), maar verschijnt nu voor het grote publiek. Samen met drummer Sam Walker en keyboard player Matthew Gest ging John Watts van Brighton naar Peter Gabriel’s Real World Studios om in een 5 dagen met producer Steve Forward (Ray Charles) het album op te nemen. De blaaspartijen zijn afkomstig van leden van Flat Earth Society, een Belgische expirimentele big band. Het resultaat is dertien nummers en ruim 50 minuten aan omvang. Morethanmusic, een titel die al aangeeft dat John Watts voor meer dan muziek staat. Hij wil zich niet eenvoudig in een hokje laten wegstoppen. Toch blijft zijn muziek (en stem) heel herkenbaar voor zijn oude fans. Ook de teksten en verhaaltjes in de nummers zijn weer ouderwets: serieus met een kwinkslag.
Openingsnummer ‘Obvious’ is meteen één van de hoogtepunten van het album, een ingetogen nummer over de triestheid van relatie. Enige hitpotentie hebben de nummers ‘URSo’ (lees: you are so) en ‘Hello Hello’. Zijn sociale bewogenheid komt om de hoek kijken bij het nummer ‘All The Workers’, waarin hij werknemers (maar eigenlijk iedereen) oproept: “brake some rules and change things”. Op een drietal mindere nummers na is de plaat van constant niveau. Zo schiet hij met het blues nummer ‘Pitbull Pitbull’ wat uit de bocht en is ‘Feature Film’ te veel een albumvuller.
Al met al is Watts weer in staat om een redelijk goed album af te leveren, waar de trouwe fans zeker geen buil aan zullen vallen.
Darker - Darker is the new BlackHet Tilburgse duo Darker weet wat huisvlijt inhoudt. Darker Is The New...
Bad Religion - The Dissent of Man Mensen die graag muziek hebben met een hoek af, kunnen een band als Bad...