2010-11-12
Retro is in, en dat geldt niet alleen voor de regionen van de pop en elektronische muziek. Ook in de wereld van het hardere gedreun is er een ware revival van de sound uit de seventies en de eighties. Eén van de bands die ervoor zorgt dat we weer gekatapulteerd worden naar het gouden tijdperk van de bluesy hardrock is The Sword, een viertal uit Austin, Texas. Zanger John D. Cronise had reeds aangekondigd op dit derde album iets meer hardrockinvloeden te laten doorschemeren en heeft met deze uitspraak zeker niet gelogen.Warp Riders is een soort soundtrack geworden bij een sci-fi verhaal dat de zanger neerpende. De cover van het album lijkt net een poster van een sciencefictionfilm uit de jaren tachtig, wat ervoor zorgt dat de toon al gezet is nog voor het album in de cd-speler belandt. Het album is net als het verhaal opgedeeld in twee grote stukken. Hoofdpersonage Ereth, een boogschutter die verbannen werd uit zijn stam, moet de balans tussen goed en kwaad op de planeet Acheron zien te herstellen, nadat ze gehuld werd in duisternis. Zoals Daft Punk ooit hun album Discovery liet verfilmen in de animatiefilm Insterstella 5555, zou een gelijkaardig idee hier zeker niet misplaatst zijn. Meer nog, het zou er zelfs voor zorgen dat The Sword een onuitwisbare indruk achterlaat, hoewel ze al heel wat populariteit verwierven door twee tracks uit hun vorige albums ter beschikking te stellen van de Guitar Hero games.
Door al deze bijkomende informatie zouden we bijna vergeten dat er ook nog muziek op deze plaat staat. Hoe zit het hier nu mee? Wel, die klinkt even episch als het verhaal. Opener ‘Acheron/Unearthing the orb’ begint mysterieus, maar sleurt je dan mee in een avontuur van jewelste. Vanaf het moment dat de zang van John D. Cronise invalt in het tweede nummer ‘Tres Brujas’, waan je je in de wereld van de oude Black Sabbath, omdat zijn stem zo hard op die van Ozzy Osbourne lijkt. In ‘The Chronomancer, pt. 1: Hubris’ krijgen we bijna acht minuten lang pure hardrock uit de eighties te horen, alsof dit tijdperk nooit voorbij is gegaan. ‘Lawless’ biedt ons aangename stonerinvloeden, die naar Kyuss lijken te refereren, maar voor de fans van de retrometal misschien eerder een link vormen met Baroness. Deze andere grootheid in dit genre zorgde er met een gelijkaardige combinatie van metal, hardrock, stoner en psychedelica voor dat de tijdsmachine richting jaren zeventig en tachtig al gebruiksklaar werd gemaakt. ‘Astraea’s Dream’ leidt dan perfect het tweede deel van het verhaal/album in met een solo om de vingers van af te likken, terwijl ‘The Chronomancer, pt. 2: Nemesis’ aantoont dat The Sword eveneens de rauwe, diepe metalriffs niet schuwt.
The Sword biedt je dus een conceptalbum dat zowel de oren, de ogen en de fantasie prikkelt, wat altijd een tof extraatje is. Door met dit album een uitgewerkt verhaal bovenop een krachtige dosis muziek aan te bieden, verwerven ze ongetwijfeld een belangrijke status in de metalwereld.
Bart van der Lee - Between Tall Pine Trees (Sadness & Thunder) Between Tall Pine Trees Sadness & Thunder is het tweede album van Bart...
The Crookes - Dreams of Another Day The Crookes uit het Engelse Sheffield bestaat al sinds 2008, maar ze hebben...