Antony and The Johnsons - Swanlights Recensie op Podiuminfo

2010-10-22 Sinds de doorbraak met I Am a Bird Now (2005) staat Antony Hegarty bekend om zijn unieke stemgeluid. Die stem vind je geweldig of hij werkt simpelweg op je zenuwen. Als middelpunt van zijn band Antony and the Johnsons componeert Hegarty mooie liedjes, waarin hij veelal zijn persoonlijke emoties verwerkt. De zoektocht en acceptatie van de eigen identiteit staan hierbij vaak centraal. Dat dit proces voor transgender Antony een moeilijke is, blijkt wel uit de veelal gekwelde toon van de liedjes. In 2009 komt de Mercury Music Prize winnaar met de langverwachte opvolger The Crying Light. Een album waarop de eerdere sound geperfectioneerd is en er met veel melancholie een andere thematiek (volgens Antony; “About landscape and the future”) voorbij komt. Met dit album voldoen Antony and the Johnsons moeiteloos aan de hooggespannen verwachtingen.

Nu anderhalf jaar later is daar Swanlights, een album waarop een opvallend opgewekt geluid te horen is. Er klinkt hoop, liefde en rust door in het leeuwendeel van de songs. Opener ‘Everything is New’ is hier een mooi voorbeeld van. Tekstueel is er bijna niets anders te horen dan die ene zin, maar muzikaal klinkt de zonsopgang van een hoopvolle nieuwe dag. Als een rustige rivier mondt de hymne uit in het gevoelige ‘The Great White Ocean’, waarop minimalistische muziek de stem van Antony begeleidt. De single ‘Thank You For Your Love’ lijkt terug te grijpen op eerder werk, het is muzikaal gezien een prima vervolg op ‘Fistfull of Love’ uit 2005.

Toch zijn er voldoende voorbeelden op het album waaruit blijkt dat het thema verdriet niet verdwenen is. Neem bijvoorbeeld het droevige ‘Ghost’ waarbij een fascinerende balans tussen piano, strijkers en zang de basis vormt voor het bezingen van de dood van een geliefde. De samenwerking tussen Antony en Björk mag op het intieme Flétta ook fascinerend genoemd worden. Het levert een botsing op tussen twee zeer uitgesproken stemmen.

Niet alleen is er op Swanlights een andere toon te horen, ook is er ruimte genomen om te experimenteren. Zo heeft het instrumentarium een grotere rol gekregen en lijkt de stem van Antony minder op de voorgrond te liggen. 'Swanlights' is misschien wel het beste voorbeeld van de experimentele kant van dit album. Geluiden worden niet alleen gebruikt als melodie, maar ook om een zweverige sound te creëren en te versterken.

Swanlights eindigt met 'Christina`s Farm' waar het begon. Een finale met daarin de terugkerende tekst; “Everything is new”. Hoewel er veel vernieuwd of anders klinkt, is er gelukkig genoeg van het vertrouwde geluid overgebleven. Op Swanlights verheffen Antony and the Johnsons hun muziek bijna tot kunst, dat is naast het opgewekte geluid een grote winst.

Eerdere recensies van Antony and the Johnsons:
- 10-02-2009: The Crying Light.

Recensent:Ruud de Zwart Artiest:Antony and The Johnsons Label:Konkurrent