De meesten zullen zich het succesalbum van 2000 wel nog herinneren, waar nummers als ‘Stupify’ en ‘Down With The Sickness’ ervoor zorgden dat Disturbed zich bij de grootheden van de nu-metal mocht rekenen, een genre dat toen op zijn hoogtepunt was. Zoals alle trends, waaide ook de hysterie voor deze muziekstijl na verloop van tijd over. De meeste bands in het genre begrepen dit en pasten er zich aan aan, maar Disturbed blijft hardnekkig verdergaan. Nochtans kunnen ze even de schijn hoog houden, wanneer ze op dit album van start gaan met het mystieke instrumentale ‘Remnants’, dat een prima inleiding vormt op de titeltrack ‘Asylum’, waarin de bandleden hevig om zich heen schoppen. Ook ‘The Infection’ en vooral ‘Another way to die’ houden het niveau nog even hoog, maar gaandeweg begin je toch te merken dat de band steeds dezelfde songstructuren aanwendt en dat zanger David Draiman al te veel over de ellende in de wereld zingt om nog te kunnen boeien. De serieusheid waarmee Disturbed zijn cliché thema’s behandelt, hullen het geheel soms in een kitscherige, onechte waas. Enkele songs halen wel een degelijk niveau (zoals ‘The Animal’ en ‘Another Way to die’), maar we horen net iets te veel albumvulling om echt over een knaller te kunnen spreken.
Het grote probleem is dat Disturbed in ieder nummer dezelfde stoerheid combineert met een afgezaagde emotionaliteit. Hoe langer het album gaat duren, hoe meer je merkt dat de inspiratie opraakt. We vrezen er dan ook voor dat enkel de ware fans het album tot op de laatste minuut zullen smaken.
Burn the Iris - SovereignEindhoven staat landelijk bekend als Rockcity en heeft de afgelopen jaren met...
Denvis & The Real Deal - Join the Circus Dennis Grotenhuis (Denvis) is vooral bekend als voorman van de Eindhovense...