2010-11-29
P.M.T. is een zeven man sterk Zwitsers export product. Wie aan Zwitserland denkt tovert meteen termen als kaas, uurwerken, chocolade, precisie en bergen over de lippen. Dit land staat niet meteen te boek als herberg of bron van vele muziekgenres. Gotthard, waarvan zanger Steve Lee een tijd terug het leven liet in een bijzonder bizar motorongeval, was tot dan de meest bekende hardrockband in eigen land en op internationaal niveau. Ook P.M.T (betekent het Popular Media Target of betekent het Past Major Thrills), doet het goed in eigen land. In 1996 wilden zes gekke Zwitsers de psychocore terug tot leven brengen. In 2009 vervoegde Dom Favez de rangen en nam de gitaren en artistieke productie voor zijn rekening. Er wordt getoerd met Korn, Soulfly, Marilyn Manson en Machine Head. In hun dertienjarig bestaan wordt veelvuldig opgetreden, zien twee ep’s en vier albums het daglicht. Het nieuwe album P.M.T is een poging om internationaal door te breken.
De vraag is of dit Partners in Music and Turbulence of Psychocore Must Triumph hierin zal slagen. Aan de muziek ligt het in elk geval niet. Het zevental brengt een zeer volwassen plaat uit. Met psychocore heeft het in elk geval niets of niet veel meer te maken. Het geheel echter in een bepaald vakje stoppen heeft dan ook weer geen zin. Diverse elementen uit verschillende rock en metal stijlen worden vakkundig samengebracht en door elkaar geroerd. Feit is dat deze muziek elf nummer lang je aandacht weet vast te houden. Aantrekkelijke gitaar riffs worden vaak gecombineerd met hoekig drumwerk. Vaak vertoont het gitaargeluid of een deel van een refrein overeenkomsten met de marcheermuziek van het Duitse gigantische Rammstein monster. Toeval of niet, zo’n geluid vermengen in een song zonder een totale kopie te zijn, werkt wel degelijk. Achtergrondkoortjes sieren een aantal keren nummers op. Stevig baswerk zorgt voor een heavy ondertoon. Tempo- en gemoedswisselingen zorgen voor de nodige verandering in de sfeer en toon van vele tracks.
Wie gelijkenissen wil met eerder werk van deze mannen moet ik echter teleurstellen. De echt harde en ruwe kant van de vorige albums lijkt bij een eerste luisterbeurt verdwenen. Niettemin wordt op dit Here Lies P.M.T. meer dan mooie muziek gemaakt. Afwisseling en freaky gitaar zijn troef.
Kings of Leon - Come Around SundownCaleb Followill, de zanger van band-of-brothers Kings of Leon , houdt niet...
Grinderman - Grinderman 2 Van subtiliteiten moet Grinderman het niet echt hebben, maar voor een...