2010-11-26
Paceshifters is alweer een band van Nederlandse bodem die een poging waagt om hun droom waar te maken. Bovendien bedraagt de gemiddelde leeftijd van de drie bandleden negentien jaar, een stelletje heel jonge snaken dus. In 2008 bundelen de broers Paul en Seb Dokman, respectievelijk bas en gitaar, hun krachten met drummer Koen Klarenbeek. In 2009 krijgt het drietal de kans om als support van hun helden Supersuckers optredens te verzorgen in Engeland, Duitsland, Nederland, België en Zwitserland. Bovendien brengen ze met Supersuckers gitarist Rontrose Heathman in april een split cd uit. In november volgt dan de single 'I Don’t Listen' opgenomen samen met Peter van Elderen van Peter Pan Speedrock. Vanaf dan verloopt alles in een stroomversnelling. Ze krijgen een tv debuut bij De Wereld Draait Door en er volgen optredens als support van Drive Like Maria, Peter Pan Speedrock, Nashville Pussy en Triggerfinger. April 2010 wordt dan eindelijk het debuut One For The Road opgenomen en de release via Suburban Records is een feit. Dertien nummers met een totale speeltijd van rond de vijfenveertig minuten walsen over je heen als een pletwals. Enkel de ballade 'Dad', een zeemzoet niemendalletje, valt uit de toon. Wellicht is het een eerbetoon aan een dierbaar persoon maar muzikaal past het totaal niet in het plaatje. De energieke punkrock of garagerock, zoals je het ook wil noemen, wordt vol overgave en bijna altijd uptempo gepresenteerd. Je hoort dat beide broertjes heel erg goed op elkaar ingespeeld zijn. Voeg daar de vette en strakke drumpartijen van Klarenbeek aan toe en je bekomt stomende rock ‘n’ roll met een punkrandje van de bovenste plank.
Is er dan helemaal niets mis met deze cd? Natuurlijk wel. Ondanks het jeugdig enthousiasme vallen vele songs wel in herhaling. Dit kun je ze natuurlijk nauwelijks kwalijk nemen. Dit is tenslotte hun debuut en een groeiproces moet elke band doorstaan. Ook de zangpartijen bevatten hier en daar wel een valse of minder goed klinkende noot maar dat ligt vast en zeker aan de jeugdige leeftijd van deze gasten. Ook de vaak puberale teksten verraden dat we hier niet met een stel oude rotten te maken hebben. Al bij al levert Paceshifters een eerlijk, spontaan en bovenal professioneel album af. De moeite waard voor liefhebbers van het genre om dit boeiende ding aan te schaffen. De toekomst ziet er in elk geval rooskleurig uit voor deze jongelingen.
Sun Domingo - Live in Montreal Sun Domingo heeft vanaf juli 2005 getracht om met hun helden van Marillion...
Helloween - 7 Sinners Sinds hun oprichting rond 1984 staat Helloween wereldwijd gekend als één...