Qua sound zit het duo ergens tussen Isbells, Simon & Garfunkel, Alela Diane en Matta’s band The Sketchy Indians in en met het meeslepende ‘Wounded Man’ opent het album meteen sterk; de samenzang werkt uitstekend en de op de achtergrond meebrommende elektrische gitaar ondersteunt de mooi opgebouwde compositie goed. De drie songs die volgen zijn een pak traditioneler van aard, maar de uitvoering is in orde dus deinen we gewillig mee.
De door het openingskwartet zorgvuldig opgebouwde prettige sfeer wordt wel nogal om zeep geholpen door de weinig subtiele, zeg maar gerust platte powerballade ‘Primrose Garden’. Verderop hebben we het ook niet zo op ‘Comtois Blues’; het ‘doorleefde’ karakter doet nogal geforceerd aan.
Rogers en Matta bedienen zich van een heel spectrum aan kleuren waardoor er van eentonigheid geen sprake is. Deze aanpak staat een eigen identiteit en duidelijke samenhang soms wel wat in de weg. Tracks als ‘Coyote’, ‘Our Father’, ‘Adeline’ en ‘Ghost On The Street’ zitten, net als het openingskwartet, echter gewoon goed in elkaar en zo is Forests And Fields van The Pleasants overall absoluut een, euh, aangenaam geheel.
Group Home - Gifted Unlimited Rhymes UniversalBij leven vormde Keith Elam, beter bekend als Guru, samen met DJ Premier het...
Adai - We Are All Dead Tweemansbands zijn hip. Zeker in de indie lijk je momenteel hoge ogen te...