Intussen zijn we enkele maanden verder, is de storm gaan liggen en is er ook een tribute voor Guru verschenen. Deze tribute is gelukkig niet zomaar door willekeurige liefhebbers van zijn werk gemaakt. De cd is gemaakt door mensen die dicht naast heb gestaan hebben en echt een band met hem hebben gehad. Naast het duo Gang Starr was er een collectief van rappers die net als Guru en DJ Premier ook van de east coast kwamen. Deze Gang Starr Foundation bestond onder andere uit Group Home en Jeru the Damaja. Group Home is dan weer een groep bestaande uit Lil' Dap en Melachi the Nutcracker. Zij hadden in 1995 een hit cd met ‘Livin’ Proof’. Deze cd was bijna geheel geproduceerd door DJ Premier. Hun tweede cd kwam uit in 1999 was stukken minder succesvol, maar had dan ook slechts een track die geproduceerd was door Primo.
Op G.U.R.U. is slechts een Premier track terug te vinden en dat voorspelt niet veel goeds. Het goede nieuws is echter dat de beats over te pruimen zijn. De cd heeft een mooie jaren ‘90 sfeer en beats zoals ze heden ten dage zelden meer gemaakt worden. Strak, simpel, maar moddervet. De rappers van Group Home komen helaas wat minder strak en af en toe lijkt het wel of ze geen idee hebben van maat en metrum. Group home blijkt zelfs na ruim tien jaar niet klaar voor een comeback en levert zonder kracht en beleving slappe rijms en zwakke teksten voor een rapper die vele malen beter verdient. Ze kunnen het echter wel, dat blijkt uit het enige door Premier geproduceerde nummer ‘The Legacy’. Een nummer waar Guru zelf ook op terug te vinden is. Helaas heeft DJ Premier het blijkbaar niet aangedurfd of aangekund om een echt goede tribute cd in elkaar te draaien. Onder zijn leiding en met wat meer bevlieging van de rappers was er een grootser eerbetoon mogelijk geweest, iets wat passender is voor een rapper als GURU.
Tim Kasher - The Game of Monogamy Tim Kasher , ook wel bekend als frontman van Cursive en The Good Life, wil...
The Pleasants - Forests and Fields Amanda Rogers en Mike Matta vormen samen The Pleasants . Ironische intenties...