Met een mooi harp- en strijkgeluid wordt de cd geopend met 'Monogamy Overture'. Dit instrumentale beginnummer schept de verwachting dat de plaat een en al klassiek is. Het zou zo een instrumentaal stuk kunnen zijn uit een Disney film. De toon is gezet. 'A Grown Man' sluit goed aan op de introductie van de cd. De eerste zinnen zijn á capella gezongen en halverwege komen alle instrumenten erbij wat menig een glimlach op de gezicht zal toveren. Zeer pakkend en halverwege gaat Kasher weer terug naar á capella met als gevolg de bombastische mengelmoes van instrumenten. 'I'm Afraid I'm Gonna Die Here' sluit weer goed aan bij het voorgaande nummer, want je merkt bijna niet dat er al een ander nummer bezig is. Eigenlijk zijn 'A Grown Man' en 'I'm Afraid I'm Gonna Die Here' één nummer, maar het is halverwege doormidden gezaagd. 'I'm Afraid I'm Gonna Die Here' klinkt erg zomers met vrolijke handklapjes, tamboerijnen en een achtergrondkoortje. Zelfs ska invloeden zijn niet achtergebleven. Dit zou nog eens een potentiële hit kunnen worden.
Bij 'Cold Love' is het duidelijk dat er veel verschillende instrumenten zijn gebruikt. Synthesizers alom en het zou zo een nummer uit een andere tijd kunnen zijn. 'Surprise, Surprise' is ook een interessant nummer, want het één minuut en vier seconden durende nummer is erg rustig en je verwacht niet dat het na vijftig seconden zo'n anticlimax heeft. Het lijkt of iemand op een piano aan het rammen is en het nummer is ineens afgelopen. Buitengewoon gewaagd en de drang is groot om nog meer van dit soort verrassingen te ontdekken in de nummers. Vandaar waarschijnlijk de titel 'Surprise, Surprise'. Het daaropvolgende 'There Must Be Something I've Lost' wordt weer ingeleid met strijkinstrumenten. Weer een rustig nummer met een opvallende bas halverwege het nummer en alweer een einde dat anders is dan je zou verwachten. Het album is erg afwisselend qua instrumenten en qua stijlen. Bij 'Bad, Bad Dreams' komen blaasinstrumenten tevoorschijn en is het dansgehalte spontaan naar 10 gegaan. De laatste nummers van het album hebben een rustige kant. Slotnummer 'Monogamy' eindigt weer zoals we gewend zijn geraakt op dit album. In de laatste halve minuut van het nummer komt er een heel scala instrumenten voorbij en het nummer eindigt wanneer je het niet verwacht. Interessante plaat van Tim Kashmer met veel nummers die boven het gemiddelde pieken.
Darren Hayman & The Secondary Modern - Essex ArmsTussen 1995 en 2002 was Darren Hayman als zanger en schrijver het middelpunt...
Group Home - Gifted Unlimited Rhymes Universal Bij leven vormde Keith Elam, beter bekend als Guru, samen met DJ Premier het...