Zangeres Anna Roxenholt begon New Found Land als een intiem, bijna fluisterend duo. Dat ingetogen duo groeide uit tot een collectief van acht muzikanten. Een collectief wat met de toevoeging van saxofoon, tuba, synths en (elektrische)gitaren inmiddels niet meer fluisterend te noemen is. Het nam twee jaar in beslag om het debuutalbum We All Die te maken. Niet alleen de ruime variatie op het album, maar ook de goede balans tussen melancholie en optimisme werd door de critici geprezen. Blijkbaar had het collectief de smaak te pakken, want in amper drie maanden werd opvolger The Bell afgerond.
De geprezen diversiteit van We All Die is op The Bell wederom aanwezig. Waar je bij de single 'Human' een electro/hiphop wereld hoort, lijk je op 'Love In Itself' in een ouderwetse draaimolen op de kermis te zitten. 'Love In Itself' mag dan vrolijk klinken, maar een tekst als; “It was sweet for a while, but now it sucks and it seems to get worse”, zegt duidelijk iets anders. Van een hele andere orde is 'Stay With Me'. Hoewel het soms aan 'Stand By Me' (van Ben E. King) doet denken, zorgen de zwoele gitaarklanken, het warme saxofoongeluid, en de rustige stem van Anna voor een waar hoogtepunt op het album.
Een grote variatie aan stijlen op een album wil nog wel eens een gebrek aan samenhang opleveren. The Bell heeft hier echter weinig last van. De samenhang zit hem in de stem van Anna Roxenholt, die je door de muzikale uithoeken van New Found Land leidt. Er is (net als op We All Die) genoeg plaats voor melancholie, maar het optimistische geluid maakt dat dit album hoopvol klinkt. Met The Bell levert New Found Land een perfecte herfstplaat af. Zo`n album waardoor de verkleurde blaadjes aan de bomen niet meer zo somber aandoen en je met een glimlach terugdenkt aan de zomer.
Songs of Neptune - Tame the SnakeWie herinnert zich nog die plaat van Queens of the Stone Age, Songs For The...
The Word Alive - Deceiver The World Alive is een relatief nieuwe metal core band uit de Verenigde...