2010-12-17
Muziek kan niet alleen de soundtrack van een film of een leven zijn, maar ook van specifiekere periodes en momenten. Zo brengen bands al jaren albums uit met als thema een seizoen. Zo zijn in de zomer de zonnige cd’s niet aan te slepen, maar denk aan de winter en het eerste wat in het hoofd opkomt, zijn bandnamen in plaats van albumtitels: Snow Patrol, Wintersleep, Ice-T en Coldplay. Vanaf dit jaar mogen we iedere winter weer gaan denken aan een albumtitel. En in het bedenken van die albumtitel, lijkt zelfs rekening te zijn gehouden met het bovenstaande gegeven. Wintersongs: The December Sessions is het derde album van Tangarine, na Fields of Poetry (uit 2008) en A Mistery That Binds Us, Still (uitgebracht onder de noemer Tangarine & Friends, eerder dit jaar) en is, naast de beste plaat van de band van de Nederlandse tweeling Arnout en Sander Brinks tot nu toe, een hartverwarmend meesterwerkje.
Tangarine is een band die zichzelf niet makkelijk laat vergelijken, maar wanneer je denkt aan een samensmelting van Simon & Garfunkel en Band of Horses, dan zit je in de goede richting. De liedjes worden gezongen als vertellingen om bij weg te dromen, maar bevatten genoeg pracht en praal wat betreft melodieën om ze minder aandachtig te beluisteren. Albumopener ‘Beyond The Sake Of Sound’ is daar een goed voorbeeld van. De bloedmooie, bijna magische samenzang, de betokkelde snaren die klinken als bevroren dauwdruppels die op de grond vallen... een briljant liedje kan alleen maar worden omschreven in beelden.
Wat betreft magie is het eerste nummer nog het minst interessant. Veel van de liedjes bevatten namelijk korte magische momenten die uitgelicht dienen te worden. Zo vindt er een betoverend duel plaats tussen de piano en akoestische gitaar, zo’n twee en een halve minuut diep in ‘Carry Your Stones’. ‘Path Of The Climb’ sluit af met een korte saxofoon-solo, die het nummer een vage herinnering aan George Michael’s klassieker ‘Careless Whisper’ meegeeft. En dan is er nog ‘Dreamland’, een fantastische, Engelstalige cover van Paul de Leeuw’s ‘Droomland’. Dit is eigenlijk de enige hint naar het feit dat we hier te maken hebben met een stelletje muzikanten uit Drenthe.
En dat bedoelt uw recensent niet spottend. Het ‘stelletje muzikanten uit Drenthe’ hebben met Wintersongs: The December Sessions namelijk het fijnste winteralbum in járen en één van de mooiste platen van het jaar 2010 afgeleverd. Of Tangarine even betoverend klinkt wanneer de temperaturen weer stijgen, valt te betwijfelen. Maar zolang de zon wegblijft, is dit de perfecte cd om huis en hart mee te verwarmen.
Uncle Frankle - Discrepancies Discrepancies is Uncle Frankle ’s tweede e.p., na de uitstekend ontvangen...
James Blunt - Some Kind Of Trouble In 2005 brak James Hillier Blount, beter bekend als James Blunt , door met...