De stijlvolle hoes van Waiting It Out ademt de stilte voor de storm. Dit is dan ook precies hoe het album start. Na een rustig intro met een vrouwenstem barst Waiting It Out los met het rauwe 'The Art of Sideburns'. De track laat meteen horen dat de nadruk van het album vooral op de muziek ligt. Er wordt nauwelijks gezongen en wat er gezongen wordt is meer geschreeuw. Het past echter prima bij de confronterende gitaarrock die we voorgeschoteld krijgen. Hoewel 'Fracture of Radius' een stuk rustiger is dan het voorgaande nummer, blijft het recept gelijk. Met messcherpe gitaarklanken en botte drums strooit Gone Bald een bak herrie over zijn luisteraar, waar de gemiddelde popliefhebber gek van zou worden. De songs op Waiting It Out zijn langgerekt, de vijf minuten grens wordt meestal zonder moeite gehaald. Het hoogtepunt van het album 'The End of Symphonies' haalt zelfs de tien minuten. Alleen al vanwege de geweldige titel, mag ook 'Vengeance is a Lazy Form of Grief' gezien worden als een zeer fijne track, waarbij de tempowisselingen je om de oren vliegen. De vele tempowisselingen tijdens de tracks zijn tevens karakteristiek voor Waiting It Out.
Ondanks de 'Christmas Song' is Waiting It Out geen album voor de gezellige winterse kerstdagen. Gelukkig hoeven we dat ook niet te verwachten van Gone Bald. Het gitaarwerk is vlijmscherp en de drums zijn rauw en agressief. Het is een knappe prestatie dat het tweekoppige Gone Bald kan klinken als een volledige band. De gemiddelde muziekliefhebber zal niet vrolijk worden van de muziek zonder concessies van Gone Bald, maar de liefhebbers van stevige noiserock komen bij Waiting It Out gegarandeerd aan hun trekken.
Landfill - LandfillEen laag verwachtingspatroon creëren kan werken in je voordeel, zeker als je...
The Whigs - In The Dark The Whigs is een interessant trio, afkomstig uit Athens (Georgia), dezelfde...