Astpai komt aanzetten met hun derde langspeler genaamd Heart To Grow, waar ze, zoals het gros van de punkbands, schreeuwen om maatschappelijke progressie en verbetering, het liefst op licht anarchistische wijze. Tot daar het geloof in hun belofte origineel te zijn. De teksten zijn meestal vrij vaag en onderscheiden zich op die manier nauwelijks van wat we gewoon zijn binnen dit genre. Het is met andere woorden aangewezen om meteen over te springen naar het muzikale gedeelte, dat dan weer uiterst aangenaam klinkt.
Hoewel Astpai ook hier geen potten breekt, kan je met melodieuze punkrock weinig verkeerd doen. Nummers als ‘Wastable Wires’, ‘Southwards’ en het zelfs het Duitstalige ‘Mann will oder nicht’ klinken vanaf het prille begin vertrouwd in de oren. Voor de hardbloed fans van dit genre zal dit geen speciaal album zijn, maar al wie zo nu en dan eens Lagwagon of Bad Religion kan appreciëren, zal ook hier aan zijn trekken komen. Het enige verschil met deze bands is dat de stem van zanger-gitarist Zock klinkt alsof hij iedere ochtend een bakje sigarettenpeuken naar binnen slokt. Dit geeft het geheel iets rauw en ongepolijst, wat meer in de richting van hardcore doet denken, hoewel er muzikaal verder weinig overeenkomsten zijn met dit genre. Enkel in het fantastische ‘Carne(t)vores ATA’ durft de band grensoverschrijdend werken door hier en daar een grunt toe te voegen.
Algemeen gezien is dit dus een weinig opmerkelijk album geworden van een band die nooit echt hoge ogen zal gooien, maar er niettemin in geslaagd is een aangenaam werkje af te leveren.
Goose - Synrise Goose debuteert in 2006 met het album Bring It On . De Belgische groep...
Puin + Hoop - Door De naam op zich doet het ergste vermoeden en na een eerste luisterbeurt lijkt...