Voor Revolution Theory zit echter ook nog een demo, die al in 2000 werd uitgebracht. De vergelijking van hierboven gaat al meteen op, als ik het eerste nummer beluister. Het lijkt namelijk verdomd veel op Agresión, maar waar deze voor de agressieve kant kiest, daar gaat Laguerra voor het tegenovergestelde. Om maar meteen mijn gedachten te laten spreken: deze cd telt acht nummers, waarvan er welgeteld één mij kan bekoren. Teksten zijn verder in orde op dit plaatje, maar om nou twee bladzijden van het cd-boekje aan één nummer te wijten? Verdeel dan die tekst dan in twee stukken, en schrijf er dan twee korte maar krachtige nummers van. Ja, dan zijn we meteen aanbeland bij mijn volgende punt! Die lengte van de meeste nummers. Als je een nummer wilt schrijven dat boven de vier minuten klokt, moet je als band zijnde een mooie afwisseling zien te vinden tussen melodie en agressie zodat het nummer de luisteraar blijft boeien. Dat is hier echter niet het geval, en het komt inspiratieloos over. Of beter gezegd, er zit wel inspiratie in, maar die weet de band nog niet op de juiste manier te uiten. Het nummer dat ik wel heel goed vind, heet Resources. Hierin weet Laguerra de afwisseling wel goed te vinden. Bij de andere zeven nummers komt alles wat uitgemolken over, waardoor mijn gedachte al snel bij andere dingen zit.
Nee, had het wat mij betreft maar mooi bij het punkbandje SWAT gehouden.
Zo’n beschrijving klinkt aanlokkelijk, maar gaat voor mij volledig in mist op zodra ik op de play knopt druk. Ik hoop dat de heren mijn commentaar positief opnemen en er ook wat meedoen. Nederland kan immers nog wel wat goede metalbandjes gebruiken. Uiteindelijk doet deze me cd nog altijd meer dan de commerciële rommel die tegenwoordig word vertoond op de tv.
hardlifepromotions
Darkest Hour - Undoing RuinMomenteel is emo-core hét muziekgenre onder de alternatieve jeugd. De bands...
Try Drowning - A Different Kind of Winter De jongens van Try Drowning doen heel erg hun best om hun band onder de...