2010-12-09
Het kostte de band Shellcase heel wat moeite om hun debuut Dead Memories te vervolledigen. Na een helse zoektocht naar de perfecte bassist, het kiezen van een verkeerde manager en het verliezen van hun platencontract, besloten ze het handeltje opnieuw op te nemen en het resultaat was sinds april dit jaar te bewonderen in eigen land. Nu is het eerste album van dit Belgische post-grunge trio dus ook uit op de internationale markt.Voor de originaliteit moet je zeker en vast niet naar Shellcase luisteren. Bands als Pearl Jam, Live en Creed deden hen dit al voor, en meestal veel beter ook. Het probleem van elk van voorgenoemde bands maakt echter ook hier zijn opwachting. Soms kan het hevig rocken, maar soms gaat het ook vervelen en zelfs irriteren door een soort opgedrongen en slecht gespeelde emotionaliteit. Neem daarbij nog eens het feit dat het geval Shellcase tekstueel niet bijster veel voorstelt en je krijgt al gauw een album met meer downs dan ups. Op vlak van productie valt er nochtans niet te klagen, en ook het feit dat de band al in het voorprogramma speelde van Soulfly, spreekt in hun voordeel. De vraag is echter of dit een echte blijver is. In ‘Faith?’ horen we de eerste levensbeschouwende vragen van een twaalfjarige weerklinken, wanneer gevraagd wordt waarom God niet kan zorgen voor een betere wereld in plaats van diegene waarin wij leven, namelijk die vol kindersterfte, misbruik en geweld. ‘Fucked Up’ behandelt de spijtige realiteit dat het uiterlijk nog steeds belangrijker is dan het innerlijk in onze oppervlakkige maatschappij. In ‘Cold’ wil zanger Dave Varlet dan weer voor de eeuwige liefde gaan aan de hand van een pilletje, terwijl ‘Scars’ vrij vertaald neerkomt op een zoveelste song over pappie de alcoholicus. De vaak simplistische en uiterst naïeve teksten staan het inlevingsvermogen in de aangenaam rockende muziek in de weg, waardoor je als luisteraar de band met hetgeen je hoort snel verliest. Nummers als ‘Pain’ en bonustrack ‘Dead memories’ klinken bijvoorbeeld heel erg goed, maar overtuigen toch niet volledig door de tekst.
We willen zeker niet te negatief klinken over dit album. Het bevat enkele goede punten, maar in het algemeen is het net niet boeiend genoeg om er naar te blijven luisteren. Het is net alsof je naar een toneelstuk staat te kijken met goede acteurs, maar met een te zwak scenario.
Winnebago Deal - Career SuicideDit is punkrock zoals punkrock hoort te zijn. Winnebago Deal brengt naar...
Ingraved - Onryou Het Italiaanse Ingraved maakt volgens de bio een kruising tussen moderne...