N*E*R*D* - Nothing Recensie op Podiuminfo

2010-11-14 Het is alweer bijna negen jaar geleden dat N.E.R.D.’s unieke debuut album In Search Of... uit kwam. Pharrell Williams, Chad Hugo en Shay Haley combineerden op die cd op een nog nooit eerder gehoorde wijze pop, hip-hop en rock, wat resulteerde in brutale, knallende singles als ‘Lapdance’ en ‘Rockstar’. Hoewel N.E.R.D. in eerste instantie werd gezien als een zijproject van producers-duo The Neptunes (Pharrell en Chad), stond de band na het uitbrengen van In Search Of... ineens geheel op eigen benen. Opvolgers Fly or Die en Seeing Sounds werden iets minder goed ontvangen, maar bewezen met singles als ‘She Wants to Move’ en ‘Everyone Nose’ wederom dat N.E.R.D. waarschijnlijk de enige act is die pop, hip-hop en rock in één kommetje kan mixen zonder geloofwaardigheid te verliezen.

Het is dan ook een onaangename verrassing dat N.E.R.D. met Nothing grotendeels wegloopt van het rock genre. Het vierde album staat vol met nergens verrassende pop-nummers. De soms aanwezige gitaren zijn weggestopt achter synthesizers, trompetten, handklapjes en steeds weer dezelfde drummachine. De altijd al op het randje van belachelijk balancerende songteksten van Pharrell, stappen nu ver over die scheidingslijn heen en gaan vaak helemaal nergens meer over (of steken zo in elkaar dat alleen Pharrell zelf ze begrijpt, maar dat komt op hetzelfde neer).

Het ‘feest’ begint met ‘Party People’, een up-tempo track waarin dezelfde tekst en hetzelfde melodietje zo vaak en zo snel worden herhaald, dat je er na twee keer luisteren al knotsgek van bent geworden. Het enige interessante moment is de rap van T.I., maar die is al voorbij voordat hij begonnen is. Een andere track, ‘Hypnotize U’, is geproduceerd door Daft Punk, maar dat valt alleen op omdat het nummer heel anders is dan de rest van Nothing. Eigenlijk hoort het niet thuis op deze cd. De eerste single, ‘Hot-n-Fun’ met Nelly Furtado, is in eerste instantie licht aanstekelijk, maar begint na een paar keer draaien al evenveel te irriteren als ‘Party People’. En zo blijf je van het ene dieptepunt naar het andere zakken.

N.E.R.D. had nog iets goed kunnen maken door, net als de eerste drie albums, ook Nothing te voorzien van twee á drie nummers die er flink inhakken. Er is echter geen track te vinden die ook maar in de buurt komt van het formaat van ‘Lapdance’, ‘She Wants to Move‘ of ‘Everyone Nose’. Het middelmatige materiaal van de vorige cd’s is beter dan het beste materiaal op Nothing. Wat er uiteindelijk overblijft, is een verzameling van slecht tot matige popliedjes die je één keer en daarna nooit meer beluisterd. Wellicht kan N.E.R.D. het volgende album beter Something noemen?

Eerdere recensies van N.E.R.D.:
- 09-07-2008: Seeing Sounds.

Recensent:Randy Timmers Artiest:N*E*R*D* Label:Universal