2005-09-06
Momenteel is emo-core hét muziekgenre onder de alternatieve jeugd. De bands ploppen uit de grond en elke week staat er wel weer een andere kloon te spelen in de Melkweg. Als je dit genre niet maakt kan je eigenlijk meteen wel inpakken. Emo-core is muziek met veelal jankerige vocalen, soms wat harde grunts begeleid door stevige metal. Denk het jankerige gedeelte weg en noem het Darkest Hour. Vroeger zouden we dit gewoon bestempelen als 'metal', maar zo makkelijk kom je er tegenwoordig niet meer vanaf. Na wat Googelen op internet kom ik er achter dat het volgens verschillende sites bestempeld word als: grindcore, heavy metal, death metal, black metal, hardcore punk en post hardcore. Ach, het boeit me weinig hoe het hondje heet, als het beukt dan is het voor mij goed. Darkest Hour komt uit Washington en hebben met Undoing Ruin hun vierde cd uitgebracht. Volgens vele fans ook meteen de beste. Wellicht omdat Devin Townsend (zanger Strapping Young Lad) achter de schermen aan deze elf tracks heeft meegeholpen. Het resultaat doet me denken aan het Zweedse Arch Enemy.
Om het geweld tussen opener With a Thousand Words to Say But One en sluiter Tranquil niet al te ééntonig te houden zijn er twee nummer van ongeveer één minuut op de cd gezet. Pathos en Ethos genaamd. Een nummer van één minuut is niet echt speciaal, maar deze twee zijn instrumentale akoestische nummers. Zoiets is mooi als intro of outro, maar midden op de cd, midden in 'het verhaal' is het erg vreemd.
De platenmaatschappij Victory Records heeft er duidelijk weer een goede band bij en andersom ook. Het is een kwestie van Darkest Hour goed in de schijnwerpers te zetten zodat veel mensen er van zullen smullen, want die garantie geef ik je.
The Forecast - Late Night ConversationsStiekem heb ik soms wel eens behoefte aan wat toegankelijkere muziek, tussen...
Laguerra - Revolution Theory Laguerra is een uit Nederland afkomstige band, die metal, hiphop en reggae...