2010-12-30
Met acid house en indie kreeg de Britse muziek eind jaren tachtig een nieuwe identiteit. De gladgepolijste pop van Stock, Aitken & Waterman glibberde door de afvoer, socialistische pop (The Smiths, Style Council) verloor helden, en de Britse rapcultuur bleef in de schaduw van de Amerikaanse. House en indie gaven de Britse jeugd weer vrijheid, een doel, een collectieve identiteit. Psychedelische invloeden konden weer, pilletjes werden gepopt, de sky was opnieuw de limit. Dat bracht nieuwe creativiteit en een stroom aan nieuwe helden op gang. Op het kruispunt van de acid house en pop regelde ondermeer The Orb het verkeer van de nieuwe tijd. Met een dj-stek in Paul Oakenfold’s club Heaven en WAU! Mr Modo als aanvankelijke outlet. Voor wie het zich afvraagt: dat staat voor ‘What About Us!’ en Mr Modo was Adam Morris, manager van The Orb – die naast Youth en Alex Paterson het label leidde, niet zonder creatieve inbreng van Kris Weston, ook al Orb-lid.
Het moet gezegd: muziek met een Grote Boodschap kon even niet meer na de eighties. Het was tijd voor pijnloze verdoving en anonieme verbinding, op de dansvloer of in de chill out room. XTC en disco’s waren de nieuwe hype en homeground voor de jonge generatie. Het weekend lang doorgaan, happy mondays inbegrepen. Zelfs over raciale en sociale klassen grenzen heen - wat nieuw was voor een jongerencultuur. Of zoals James van The Manic Street Preachers het zei, destijds: ‘Men communiceert niet meer. Het enige wat je nog uit de mensen krijgt is: ‘gisteravond gedanst’’.
Daar lag ook de missie van WAU! Mr Modo. Met al snel twee doorslaande commerciële en artistieke successen: The Orb’s doorbraken op de korte (nu ja: ‘A Huge Ever Growing Pulsating Brain That Rules From The Centre Of The Ultraworld’) en de lange baan (‘The Orb’s Adventures Beyond The Ultraworld’). Samen met The KLF’s ‘Chill Out’ werden dat meteen referenties in de ambient house. Niet veel later volgden Sun Electric’s ‘O’Locco’ en Zoe’s ‘Sunshine On A Rainy Day’ – check die licht gênante dansact in Top Of The Pops via YouTube. Sun Electric was gelanceerd in de underground, Zoe -een ex-lief van Youth- ook even in de overground, terwijl The Orb met ‘Little Fluffy Clouds’ (hier in een unieke demoversie) een volgende, minder evidente UK top 10 hit scoorde. Dat bewees nogmaals hoe dance daar commercieel omarmd werd, anders dan in de US. Desondanks was WAU! Mr Modo geen lang leven beschoren. Youth (hier met twee erg door acid en Kraftwerk beïnvloede tracks onder de naam Eternity) zou al snel het eigen Butterfly Records label opstarten, en de stopzetting van het contract met Big Life leidde onrechtstreeks het einde voor het label in, The Orb tegelijk verbiedend onder pseudoniem platen uit te brengen. Een tijdje later verdween ook sublabel Inter-Modo, en zou Thrash door muzikale en financiële geschillen The Orb verlaten.
WAU! Mr Modo bleek zakelijk een krabbenmand, dat is duidelijk, maar twintig jaar later spreekt nog steeds een zekere onschuld en naïviteit uit de muziek. En een nadrukkelijke rol voor sampling. Wat opvalt niettemin: behalve The Orb, Youth, Thomas Fehlmann (hier met Paterson opererend als Readymade) en UNCLE 22 zou na ‘91 nauwelijks nog iets worden gehoord van de overige acts op WAU! Mr Modo. Ondanks bijvoorbeeld die erg geslaagde Orb remix van Delkom’s ‘Superjack’, het toch sterk in pop en r&b gedrenkte ‘Somebody Somewhere’ van Johnson Dean featuring Lynda Law en de feestelijke funk van Mystic Knights (‘Filo Funk’). De reggae van Indica Allstars en dub van Sound Iration zetten nog extra in het licht hoe bij uitstek vroege UK house beïnvloed werd door vele muziekculturen. Let trouwens op als je een paar keer ‘Orbital Mix’ leest: die zijn van de hand van The Orb, toen Orbital nog niet bestond. Verwar ook Insync niet met het In Sync van de techno classic ‘Storm’. Ik mis tot slot die mooie Transasian Express remix van Suzuki K 1’s ‘Satellite Serenade’, en ook de Orb-remix van Maurizio’s gelicenseerde ‘Ploy’ haalde de compilatie niet.
Er zijn al vele verzamelaars verschenen rond de roots van house. Deze snijdt in dat verband niet àl te dik hout, al bij al. Maar wie de opkomst van de dance bewust meemaakte, voelt wèl de energie die uit veel materiaal in deze selectie spreekt. Het wordt meteen afwachten hoe The Orb’s nooit verschenen debuutalbum zal gaan klinken, nu een oud conflict met Jimmy Cauty als lid van het eerste uur weer lijkt te zijn bijgelegd.
Peter Broderick - Music for Contemporary Dance Peter Broderick is een bezig baasje. De jonge Amerikaanse...
Flo Rida - Only One Flor Part 1 Wat doe je als je naam Flo Rida is en je na twee hits wilt bewijzen dat je...