Niets is minder waar, Duettes gaat in ieder geval niet mee in de opgeblazen, trendy 80s muziek waar de indie-scène nu mee vervuld is. Owen Holms kiest liever een rustige, 60s style met door steelstring of akoestisch gitaar ondersteunde liedjes. De chemie ontstaat verschillende keren op de korte EP. Zo is het eerste nummer met de sensueel doch excentriek klinkende SoKo een regelrecht schot in de roos. De wat haperende stem van Holms komt goed samen op het Velvet Underground-achtige nummer. 'I Miss the Shit out of You' is daardoor niet alleen een grappige titel, maar ook een sterk nummer. De reden waarom Holms voor een dergelijke bandnaam koos lijkt af te leiden uit het tweede, wat meer in herhaling vallende banjonummer 'Gamophobia' waarover het over gospel gaat.
Het nummer 'Reinheitsgebot' komt qua cynisme en geluid dicht in de buurt van Adam Green. Zo zingen Hayman en Holms samen: “You, you didn’t get the best of me. The best of me came after you”. Dit lijkt cynisme van de bovenste plank. Ook hier is het de keuze van een maf muziekinstrument dat het nummer versterkt: de zangers kiezen een mini-piano geluid.
Dat Holms met zijn EP boven Black Kids zou uitstijgen was vooraf niet te voorzien. Toch denk ik dat Duettes, mede door zijn korte krachtige impressie, goed in de buurt komt. Wat mij betreft mag Holms zich dan ook meer focussen op dit project en iemand anders de bas op zich nemen in Black Kids. Duettes is een leuke, korte EP.
Kabanjak - Tree of MysteryWat leuk, een Duitse hiphop producer/DJ. Daar hoor je als Nederlander toch...
Violent Demise - There's No Kill Like Overkill Wederom blijkt dat in Nederland enorm veel talent rondloopt. Het levende...