De muziek van de band is redelijk onconventioneel. Als ondertoon horen we op sommige nummers zoals ‘Thunder’ en de titeltrack grote geluidslandschappen die hun basis hebben in de postrock (of postmetal). De stijl ligt hierbij in lijn van bands zoals Mogwai (vooral ‘Thunder’). Anderzijds is Musth voorzien van een zanger die voornamelijk schreeuwt volgens de conventies geldend binnen de hardcore. Nou zijn binnen dat genre groepen zoals Isis en Neurosis toonaangevend. Toch zijn de grunts van Musth nog wat vuiger en is de muziek van de band tegelijk wat traditioneler, hetgeen resulteert in een vrij nieuw geluid. Desondanks doe ik de band te kort als ik alleen deze invalshoek omschrijf. Op Padjelanta staat bij voorbeeld ook ‘Sex on Drugs’ een goed uitgesponnen nummer met een lange opbouw waarop de zanger eerst fluisterend zingend te horen is, maar later toch lange grunts en postrock op een stonertempo te horen is. Wat mij betreft had dit een prima einde van de plaat kunnen zijn, toch volgen er nog de twee meer instrumentale nummers ‘The Crazy Kids of War’ en ‘Bliss’.
Voor een debuut gooit Musth hoge ogen. De kwaliteit van opname en de kwaliteit van de muziek is van hoog niveau. Het genre van de groep valt niet netjes binnen het postrock hokje, maar heeft wel veel invloeden hiervandaan. Voor fans van dit genre is deze band van Belgische afkomst daarom ook een must. Must is het ene moment subtiel, het andere moment als een stel bronstige olifanten.
Bruce Springsteen - The PromiseNadat Bruce Springsteen in 1975 met zijn derde album Born To Run...
Bad Habit - Atmosphere Een half jaar na het uitkomen van het verzamelalbum Timeless komt het...