2010-12-31
Nocturnal Neanderthals is de vierde release van Mongo Ninja en zo klinkt deze schijf ook, net als een stelletje Neanderthalers. Hun debuut …And The Wrist verscheen in oktober 2009, opvolger No Cunt For Old Men in mei 2010 en in datzelfde jaar bracht dit gezelschap met Alive ook nog een concertregistratie uit. Voor het nieuwe jaar verschijnt dus nog dit Nocturnal Neanderthals en de heren houden er dus een hels tempo op na.Een ding is zeker. De muziek die deze vijf muzikanten presenteren, laat je gegarandeerd headbangen zoals je nooit daarvoor deed. Verder valt er op dit album weinig te beleven. Feit blijft natuurlijk dat met drie releases in amper één jaar tijd de kwantiteit durft primeren boven de kwaliteit en dit is klaar en duidelijk het geval met deze schijf. Hoewel bekende en minder bekende muzikanten diverse instrumenten ter hand nemen worden zelden op een hoogstaand niveau gemusiceerd. De punkmetal die hier geserveerd wordt blijkt meer voer voor dronkelappen die hun avond en nacht al feestend willen doorbrengen en er de volgende morgen een gigantische kater aan overhouden.
Deze Noren willen duidelijk door het leven gaan als echte party animals en hechten bijzonder weinig belang aan originaliteit. Ook op tekstueel gebied kun je hen geen hoogspringers noemen. Normaal produceren bands in het genre meestal rock and roll nummers met een knipoog naar de politiek doorspekt met tal van grappige en humoristische tekstlijnen maar zelfs daaraan werd totaal geen aandacht besteed. Invloeden van vooral Mötorhead, Misfits en Slayer zijn duidelijk hoorbaar en dit is misschien wel het enige positieve aan de hele schijf. De adoratie voor eerstgenoemde band wordt niet onder stoelen of banken gestoken, getuige de song 'Mötorheadache…' of bedoelen ze net het tegenovergestelde? Verder handelen de nummers over vrouwen, sex en drinken. Geen wereldschokkende onderwerpen dus. Wat verder ook opvalt is de irriterende zang (als je dit zingen kunt noemen) van frontman Kristopher. Vanaf openingsnummer 'Nocturnal Neanderthal' tot hekkensluiter 'Na Er Det Nokt' verveelt hij je met zijn genadeloze stemgeluid en eentonig stembereik.
Dit is zonder twijfel de meest inspiratieloze release van het jaar in het genre. Een opeenstapeling van een reeks geluiden en lawaai met punk en metal invloeden zijn ver van voldoende om een degelijke muzikale reis te garanderen. Je moet ze echter nageven dat ze er niet van wakker liggen. De meest smerige en vuilste hersenspinsels worden op je losgelaten zonder enige vorm van schaamte. Eerlijkheid en puurheid staan dus wel voorop.
Motionless in White - CreaturesArmen vol tatoeages en hoofden die uit een reclamefilmpje van L’Oréal lijken...
T.I. - No Mercy Hoewel T.I. al enkele jaren hoog aan de top van de Amerikaanse hiphop...