Wind door de haren, zand in de ogen en het gevoel even ver verwijderd te zijn van de zogeheten “bewoonde wereld”. Een zeer mooi natuurgebied, waar de titel van deze plaat vast naar verwijst, maar om het een tropisch regenwoud te noemen is net zo gek als beweren dat Drain experimentele muziek maakt met invloeden van Alice In Chains.
Hoogstens zou je kunnen beweren dat de Bosschenaren een likje prog in hun zware rock hebben verwerkt. Zware rock die weliswaar goed in elkaar zit, en daar is ook niets mis mee. Voldoende afwisseling in arrangementen, zwaar aangezette riffs die een zekere duistere sfeer neerzetten. Daar is niets mis mee. En live zal dit ook zeker werken, vooral als de front of house mixer de zang ver naar achteren zet in de zaalmix.
Want daar zit de zwakte op Dunes of Dukecity. Het bereik is beperkt, de zanglijnen dun, behalve op de momenten dat de zanger de geforceerde oneigenlijke stem loslaat (zoals in het refrein van ‘Broken’). Daar zit de nodige ruimte voor groei. Zeker als die stem dan ook iets sterkere teksten gaat dragen. Nu haalt de zang (en hoe deze in de mix is gezet) de gehele plaat naar beneden. Wat er uiteindelijk toe leidt dat ik liever een wandeling ga maken in de Drunense Duinen, al dan niet met mijn kinderen. Lekker wind door het haar, zand in de ogen en het gevoel ver verwijderd te zijn van de bewoonde wereld (en deze plaat).
Middle Class Rut - No Name No Color Middle Class Rut is een punk/metal-duo uit Sacramento, bestaand uit Zack...
N*E*R*D* - The Best Of N*E*R*D is een groep/band die geen introductie nodig heeft. Scoren zij zelf...