![[Charles Bradley] – [No Time For Dreaming]](https://www.festivalinfo.nl/img/upload/5/5/charlesbradleynotimefor.jpg)
2011-02-05
Op 14-jarige leeftijd zag Charles Bradley James Brown optreden en dat ontstak in hem de liefde voor muziek. Periodes vol tegenslag, dakloosheid, verhuizingen van de ene kant van de Verenigde Staten naar de andere en de moord op zijn broer vormden hem als mens, maar konden zijn passie voor muziek niet doven. En uiteindelijk heeft hij zijn droom om een eigen album uit te brengen vervuld, zelfs al is hij bij het uitbrengen van dit album al behoorlijk op leeftijd geraakt, namelijk 62 jaar. De leeftijd van de uitvoerende artiest is echter niet het meest verwonderlijke aan dit album. Het meest opmerkelijke aan de cd No Time For Dreaming is namelijk dat hij klinkt als een geremasterde elpee. Na de dood van elke grote artiest wordt er meestal nog wel wat materiaal ontdekt wat wordt uitgebracht. Het debuut van Charles Bradley zou ook zo een postume cd van James Brown kunnen zijn. Je waant je bijna een halve eeuw terug in de tijd ondanks dat je gewoon spiksplinternieuwe muziek luistert. De leeftijd, echtheid, rauwheid en doorleefdheid van Charles Bradley zorgen voor een ruw kantje aan zijn muziek vormen een perfecte combinatie met de meer gelikte muzikale begeleiding. Het mooie van de zanger is, dat Bradley telkens weer zijn stem op de voorgrond weet te krijgen zonder zich te overschreeuwen. Tekstueel gaat hij van politieke zaken in het nummer 'The World (Is Going Up in Flames)', naar liefdesverdriet in 'Heartaches And Pain'. Ook spreekt hij in 'Why Is It So Hard' over hoe zwaar het was om uiteindelijk daar te komen waar hij met zijn muziek heen wilde. Dat de muziek zo lekker is komt op 'No Time For Dreaming' niet in de laatste plaats door de geweldige muziekkeuze en de productie. De Menahan Street Band begeleidt de rauwe zanger op de hele cd en zorgt op elk nummer voor het juiste geluid. De prominente rol van de band blijkt ook wel uit het feit dat er op een cd van een zanger maar liefst 2 instrumentale nummers in de playlist opgenomen zijn. Een van die instrumentale nummers 'Since Our Last Goodbye', valt naast het ontbreken van vocalen helaas ook nog eens flink uit de toon qua stijl. Gelukkig blijkt dit nummer de enige miskleun op de verder nagenoeg perfecte cd.
Een rauwe stem over gelikte soulmuziek, het blijkt wederom een fantastische combinatie die heerlijk werkt. Wat dat betreft dringt de vergelijking met Back to Black zich ook wel wat op, de cd waarop de in dit geval rauwere zangeres Amy Winehouse zingt over perfect geproduceerde jaren 60 nummers. Het is voor Bradley zelf te hopen dat zijn debuut net zo’n kassucces wordt als deze cd. Voor mij is het in ieder geval duidelijk dat dit een cd is die prettig in het gehoor ligt en veel gedraaid zal gaan worden.
Buffoon - Familiar Sounds Familiar Sounds is het eerste album van het Belgische Buffoon . Toch...
Mark Sultan - '$' In Korea besloot het garageduo King Khan and BBQ Show het voorbeeld van het...