Han Uil - Dark in Light Recensie op Podiuminfo

2011-02-01 Na een carrière als frontman bij o.a. Antares en Seven Day Hunt wilde gitarist en vocalist Han Uil iets anders. De Groninger wilde de progrock van weleer een beetje achter zich laten en een nieuwe uitdaging aangaan. Al vaker was Han bezig met soloprojecten, maar dit keer zou hij als singer/songwriter aan het werk gaan. Samen met enkele muzikanten uit de eerder genoemde bands (o.a. Sander Zoer van Delain), maakte hij een debuutalbum met de titel Alone . Aangezien het album een andere kant van Han Uil liet zien, werd het album met wisselende kritieken ontvangen. Een vaker gehoorde kritiek was dat Han met invloeden van Neil Young, Nick Cave, Dire Straits en Pink Floyd niet voor een duidelijke richting koos. Toch liet hij het er niet bij zitten en verscheen er eind december een nieuw album.

Met Dark in Light lijkt Han Uil op zijn tweede album iets meer terug te keren naar eerder werk. Dit ligt ergens tussen de progrock en de symfonische rock. De symfonische kant wordt meteen goed blootgelegd bij de opening; ‘War of Thoughts’. Met deze fraaie en bombastische instrumental lijkt de toon gezet. Hoewel de symfonische kant en het voortreffelijke gitaarwerk gedurende de rest van het album aanwezig blijven, is deze track een eenling in het geheel. Met titels als 'The Same Old Endless Story' en 'I`ve Waited Too Long' lijkt de sfeer van het album nogal gekweld. Dit horen we ook goed terug bij de stijl van zingen. Bij het mooie, ingetogen duet 'A Song For a Soldier', wat nogal aan Pink Floyd doet denken, horen we gelukkig een minder gekwelde zang. Titeltrack 'Dark in Light' is wat steviger en blijft met zijn redelijk pakkende refrein goed hangen. Dit geldt ook voor 'Getting Up' waarbij de stem van Han Uil soms aan Bono doet denken. Het album sluit af met 'Love Can Be Found', een instrumentale track die lekker stevig en up-tempo is.

Han Uil laat op Dark in Light , net als bij zijn voorganger horen waar zijn inspiratie vandaan komt. In tegenstelling tot Alone , is het dit keer beter gelukt om een balans te vinden bij het gebruik van al die eerdergenoemde invloeden. Han Uil bewijst dat hij een prima gitarist is, die ook goede ( maar niet altijd toegankelijke) liedjes kan schrijven. Zijn zangstem klinkt echter niet altijd even fijn. De zang is niet slecht, maar van de stem en de klankkleur moet je simpelweg houden. Ondanks dat Dark in Light je niet meteen weet te pakken, vallen de puzzelstukjes na meerdere luisterbeurten redelijk op zijn plaats. De vraag is echter of de luisteraar het meerdere luisterbeurten zal gunnen.

Eerdere recensies van Han Uil:
- 26-04-2006: Alone.

Recensent:Ruud de Zwart Artiest:Han Uil Label:Eigen Beheer