Het punt dat neergezet probeerde te worden met deze vergelijking, is dat The Bellrays ook niet wisten waar ze zouden eindigen, toen ze eenmaal begonnen met het maken van muziek. Het combineren van soul en rock zagen zij niet als het combineren van twee genres. Voor deze band was dit één geheel. Wel dient gezegd te worden, dat deze samensmelting van rock en soul een lekkere bite heeft. Vooral de zangeres, Lisa Kekaula, heeft hier met haar krachtige stem een groot aandeel in. Ondanks haar bijna cliché soul-uiterlijk (donkere huid en een bos opgestoken afrohaar) is zij meer dan de stem alleen. Zij is hét geluid van The Bellrays.
Black Lightning kent een kort en krachtig begin. In minder dan vier-en-een-half minuut worden de eerste twee nummers er doorheen geknald. Dit is duidelijk de rock-kant van The Bellrays. Daar waar zij pretenderen rock en blues niet te zien als twee losse elementen, zijn de tracks op Black Lightning toch aardig in te delen op deze twee genres. Daar waar de openingstracks ‘Black Lightning’ en ‘Hell On Earth’ veel meer geïnspireerd zijn door rock, zijn nummers als ‘Sun Comes Down’ en ‘Anymore’ veel meer gebaseerd op de soul.
Toch zet The Bellrays met Black Lightning een album neer dat meer neigt naar de rock, en dan met name pittige rock & roll, dan naar de soul. En met tien tracks in krap 30 minuten, is het ook een album dat snel weer aan zijn eind gekomen is. Gelukkig is het tevens ook een album dat je gerust een tweede of een derde keer kan draaien.
Eerdere recensies van The Bellrays:
- 02-06-2008: Hard Sweet and Sticky.
Covenant - Modern RuinHet befaamde SPV label staat vooral bekend om zijn hoeveelheid metal...
Krach - Krach Al zo’n elf jaar timmert With Ice aan de weg als de band in 2010 besluit om...