RECENSIE: The BellRays - Black Lightning

The Bellrays – Black Lightning
recensie cijfer 2011-03-04 Wanneer je jezelf vergelijkt met het formaat dat bands als Led Zeppelin, The Beatles en The Ramones hebben (bron: persbijlage) dan moet je van goeden huize komen om deze verwachtingen waar te maken. En om eerlijk te zijn, van deze huize komen tegenwoordig geen bands meer. Ook The Bellrays, die hun oorsprong vonden in 1991 en met Black Lightning hun veertiende wapenfeit neerzetten, kunnen ook niet voldoen aan deze zelfverheerlijking of ophemeling vanuit waarschijnlijk het platenlabel.

Het punt dat neergezet probeerde te worden met deze vergelijking, is dat The Bellrays ook niet wisten waar ze zouden eindigen, toen ze eenmaal begonnen met het maken van muziek. Het combineren van soul en rock zagen zij niet als het combineren van twee genres. Voor deze band was dit één geheel. Wel dient gezegd te worden, dat deze samensmelting van rock en soul een lekkere bite heeft. Vooral de zangeres, Lisa Kekaula, heeft hier met haar krachtige stem een groot aandeel in. Ondanks haar bijna cliché soul-uiterlijk (donkere huid en een bos opgestoken afrohaar) is zij meer dan de stem alleen. Zij is hét geluid van The Bellrays.

Black Lightning kent een kort en krachtig begin. In minder dan vier-en-een-half minuut worden de eerste twee nummers er doorheen geknald. Dit is duidelijk de rock-kant van The Bellrays. Daar waar zij pretenderen rock en blues niet te zien als twee losse elementen, zijn de tracks op Black Lightning toch aardig in te delen op deze twee genres. Daar waar de openingstracks ‘Black Lightning’ en ‘Hell On Earth’ veel meer geïnspireerd zijn door rock, zijn nummers als ‘Sun Comes Down’ en ‘Anymore’ veel meer gebaseerd op de soul.

Toch zet The Bellrays met Black Lightning een album neer dat meer neigt naar de rock, en dan met name pittige rock & roll, dan naar de soul. En met tien tracks in krap 30 minuten, is het ook een album dat snel weer aan zijn eind gekomen is. Gelukkig is het tevens ook een album dat je gerust een tweede of een derde keer kan draaien.


Eerdere recensies van The Bellrays:
- 02-06-2008: Hard Sweet and Sticky.
Recensent:Cosmo Vloedbeld Artiest:The BellRays Label:Fargo / Munich
Covenant – Modern Ruin

Covenant - Modern RuinHet befaamde SPV label staat vooral bekend om zijn hoeveelheid metal...

Krach – Krach

Krach - Krach Al zo’n elf jaar timmert With Ice aan de weg als de band in 2010 besluit om...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT