Evergrey - Glorious Collision Recensie op Podiuminfo

2011-02-19 Het was een moedige stap die zanger/gitarist Tom Englund en de leden van zijn Evergrey namen. In goed overleg werd besloten om afscheid te nemen van de gitarist, bassist en de drummer. Omdat Englund al een tijd weinig bezieling meer zag bij zijn bandleden, en omdat de heren eigenlijk niets anders konden dan dit beamen was het exit van drie leden een feit. Gelukkig vond de scheiding in goede harmonie plaats zodat de vriendschap er niet onder geleden schijnt te hebben. De nieuw leden die vervolgens de band kwamen versterken waren Marcus Jidell (Royal Hunt.) op gitaar, Johan Niemaan (Minds’s Eye ) op bas en Hannes Van Dahl op drums.

In de nieuwe samenstelling werd vervolgens Glorious Collision, het achtste studioalbum van het Zweedse vijftal opgenomen. Waar op de voorganger Torn de fut er inderdaad een beetje uit leek, kletst Evergrey er op de nieuwe plaat keihard tegenaan. De akkoorden zijn zwaar, inventief en de dynamiek in de nummers is groot. Daarbij zijn de solo’s van Jidell om je vingers bij af te likken. Natuurlijk hoor je bij de eerste noten direct dat je naar de nieuwe Evergrey zit te luisteren. De uit duizenden herkenbare warme stem van Englund is het baken dat elke plaat van de band domineert. Omdat de muziek door Englund en toetsenist Rikard Zander is geschreven wijkt het uiteindelijk niet heel veel af van vorig werk, maar het is vooral gedrevenheid dat van de plaat afspettert.

Zoals altijd heeft een Evergrey album even tijd nodig om te groeien, maar dan weten de nummers je voor zich in te nemen. Opener ‘Leave It behind Us’ is krachtig met veel dynamiek en subtiel piano- en keyboardspel. Iets wat ook geldt voor ‘You’ dat daarbij ook nog eens met een onweerstaanbare riff begint. Op het heftige ‘frozen’ gaat Evergrey even helemaal los, maar nooit zonder de van de band bekende dynamiek en verzorgde koortjes uit het oog te verliezen. Het statige ‘To Fit The Mold’ steekt iets boven de andere nummers uit. Het vrij korte ‘Out Of Reach’ is voor Evergrey begrippen bijzonder catchy en nestelt zich direct in je brein. Het wat meer Epische werk bevindt zich vooral op de tweede helft van het album. ‘The Phantom Letters’ is rustig en majestueus en vooral het persoonlijk ‘Free’ is een tranentrekker van formaat. Daartegenover staat het van een beestachtige riff voorzien ‘The Disease’ dat je weer even op aarde terug plaatst.

Evergrey albums zijn altijd als zodanig herkenbaar, maar in de nieuwe samenstelling weet de band toch weer wat los te maken. Na zeven albums in min of meer dezelfde stijl is het bijna onvermijdelijk at de band uit eigen werk citeert, maar Glorious Collision misstaat niet in de Evergrey catalogus en kan zich meten met de beste platen van de Zweedse rockers.

Eerdere recensies van Evergrey:
- 16-09-2008: Torn.

Recensent:Jan Didden Artiest:Evergrey Label:SPV