En net zoals je bij Sigur Rós IJsland hoort op de achtergrond, slaagt ook British Sea Power erin om het ruige Schotse eiland te laten weerklinken op hun plaat. Zowel tekstueel als in hun bombastische, maar tegelijk rustgevende muziek.
Die muziek heeft zich langzaam kunnen ontwikkelen in de afgelopen jaren. Do You Like Rock Music was meer Indie-georienteerd, terwijl Man Of Aran (de soundtrack bij een film over opnieuw een woest eiland) bijzonder sinister was.
Valhalla Dancehall is tussen de twee in gaan zitten. De muziek is bij tijd en wijlen bijzonder somber, maar er zit tempo in en zelfs een berustende vrolijkheid, zoals in ‘Mongk II’, een opzwepend nummer door de met lange halen bespeelde gitaar.
Wat bijzonder knap is aan het gehele album is dat British Sea Power, ondanks het soms hoge tempo en de stuwende, ongepolijste drums over het geheel rust uitstraalt. Er worden ruime pauzes genomen in de nummers, er is ruimte om uit te puffen. Bovendien vloeit het geheel als de grijze luchten van Schotland.
Het opnemen in een uithoek van Europa heeft ook geholpen om met een afstand naar de toestand in de wereld te kijken. Er wordt met argwaan gekeken naar de economie in ‘Who’s in Control’, er worden, mede door een verwijzing naar de Britse schrijver Ballard, twijfels gezet bij de huidige seksuele moraal. Een doelloze manier van leven wordt getest in ‘Living is So Easy’. Het zestal levert kritiek en doet dat weloverwogen en kalm. En vaak bij stem vertegenwoordigd door het slaapkamergeluid van leadzanger Hamilton.
Instrumentaal zat het al goed bij British Sea Power, al zijn er wel degelijk stappen voorwaarts gemaakt. Er is absoluut gekeken naar Arcade Fire, maar de invloeden van Joy Division en Interpol zijn niet vergeten. Het resulteert in een uit meerdere lagen bestaande lekkernij met een basis van viool, gitaar, piano en vocalen en met een wisselende laag glazuur van een ruime keuze aan instrumenten die één van de muzikanten beheerst.
Jammer is dat niet elk nummer even sterk is en bovendien ontbreekt er een uitschieter. Dat moet gezegd. ‘Living Is So Easy’ is wat saai en vlak, en ook ‘Once More Now’ doet niet wat het moet doen, namelijk tien minuten plezier opleveren. Aan de andere kant zijn de meeste nummers weloverwogen opgebouwd, boeiend, mede door de sterke drums nooit saai en dat maakt het Valhalla Dancehall tot een beleefd, compleet en vooral mooi album.
Eerdere recensies van British Sea Power:
- 14-07-2009: Man of Aran;
- 07-02-2008: Do You Like Rock Music?.
The Twilight Singers - Dynamite Steps The Twilight Singers begint oorspronkelijk als een zijproject van Afghan...
The Veldman Brothers - Spreadin' Around Blues uit Overijssel? Geen combinatie die mensen op het eerste gezicht snel...