2011-01-30
Als je de zanger bent van één van de meest populaire bands van Nederland en je gaat een soloproject doen, heb je grofweg twee opties. De makkelijke optie: je maakt een plaat die in alle opzichten lijkt op wat je hiervoor deed en dus sowieso lekker klinkt. De spannende optie: je gaat als een malle experimenteren en ziet wel wat ervan komt. Dat tweede deed Tjeerd Bomhof, de zanger van Voicst. Met wisselend succes, zo blijkt op zijn album Fire Needs Air, dat hij maakte onder de naam Dazzled Kid. Kort gezegd staan er briljante nummers op de plaat, net als zeikerige liedjes, die je liever skipt.
Het geeft aan waar Bomhof staat in zijn muzikale carrière. De angst om te proberen en zijn muzikale grenzen op te zoeken is weg, de gehaastheid, die op de platen van Voicst ook wel eens naar voren kwam, is nog altijd aanwezig. Bomhof moet nog verder uitkristalliseren, maar is zeker aan het groeien van een punk-zangertje naar een memorabele liedjesschrijver.
Neem nu een liedje als ‘Stronger’. Het overgrote deel van het nummer is opgebouwd uit een piano en een gedempte gitaar. Maar de stem van Bomhof, hoog en ijl klopt er zo goed bij. Het nummer is zo goed bedacht, zo ontzettend mooi, heeft zo’n goede opbouw. Dan vraag je je af waarom een paar nummers verderop de Dazzled Kid aan komt zetten met een baggernummer als ‘Nature Shows It’s Tongue’. Dat klinkt namelijk leeg, hol, vervelend en saai.
Aangenaam voor de Voicst-fans is dat Bomhof wel duidelijk wat invloeden heeft meegepakt van de band die in 2009 een tijdelijke pauze nam. In ‘Sharp Little Shoulders’ zitten duidelijk wat lijntjes die zo maar van A Tale of Two Devils hadden kunnen komen. Opener van Fire Needs Air, het ubervrolijke liedje ‘Love And’, heeft zelfs wat verkapte punk-invloeden.
De eerste single, ‘Embrace’, is ook zo’n nummer dat gewoonweg klopt. Mooie melodie, een beetje melancholie, goed gezongen en met een hoog meezinggehalte. Kortom: prima eerste single. Een goed verlopen experiment. Maar een album vol experimenten is wellicht niet goed genoeg. Het feit dat Dazzled Kid experimenteert is te waarderen, maar niet elk experiment is even gewenst. Bovendien: er rijst twijfel of het wel een geheel is; een twijfel die Bomhof zelf ook had, maar producent C-Mon (van C-Mon & Kypski, red.) niet.
Misschien moet Bomhof volgende keer zijn experimenten wat beperken en wat langer schrijven aan zijn nummers, al is Fire Needs Air lang niet slecht. Hij schreef naar eigen zeggen zowat elk nummer op dit album in één dag en dat is her en der wel te horen. Schrap vijf liedjes, schrijf vijf nieuwe (en dan niet in een dag) en je hebt een album van grote klasse. Bomhof moet leren de tijd te nemen. Hij is goed op weg.
Pien Feith - Dance On TimeNa veel zijprojecten is hij er dan eindelijk: de debuutplaat van de...
Chase & Status - No More Idols Iedereen die de laatste vijftien jaar de elektronische muziek van dichtbij...