2011-02-08
Na de zeperd die Maskineri heette, leek Kaizers Orchestra wel ten dode opgeschreven. De Noorse schoenmakers bleven niet bij hun leest en brachten een pop-album uit. Niet slecht, zeker niet, maar die typische Kaizers-sound ontbrak. Laten we wel wezen: Je hebt olievaten, je hebt een orgel, je komt uit een Noors dorpje met een dialect dat men in Oslo nauwelijks verstaat, je hebt een orgelspeler die graag gasmaskers draagt en een portret van Martin Luther King op z’n orgel zet. Dan is een pop-album wel het laatste dat je geloofwaardig maakt.De Noorse formatie brak door met Ompa Til Du Dør in 2003, met een Noorse variant van de gyspy-sound. Optredens van de band bleken een ware belevenis door eerder genoemde ingrediënten en ook opvolger Evig Pint was erg sterk. De gyspy-sound nam vervolgens af en maakte plaats voor een poppier, maar nog altijd typisch Kaizers-geluid. Tot Maskineri dus, waar men haast definitief afscheid leek te nemen van dat geluid. En zoals marktwerking nu eenmaal werkt, bleef het publiek weg, waren de optredens een stuk minder interessant en gluurde frontman Janove Ottesen soms troosteloos de half-lege zalen in en kon zijn teleurstelling over het drastisch afgenomen enthousiasme moeilijk verbergen.
En nu, na een stilte van twee jaar, is daar deel één van de trilogie Violeta Violeta. Deel twee komt begin volgend jaar, deel drie volgt eind volgend jaar. En deze deel één is het beste dat de band totnutoe gemaakt heeft. Niet de hoempapunk van weleer, maar een veel intelligentere, sterkere, interessantere, diversere sound, met toch díe ingrediënten. En meer. Violeta Violeta Vol. 1 is rijker georchestreerd (‘Svarte Katter & Flosshatter’! Over een Orchestra gesproken!), is speels, optimistisch en vrolijk. De sterke opening ‘Philemon Arthur & The Dung’ is slechts een opmaat. Op ‘Diamant Til Kull’ wordt weer hevig met de olievaten gespeeld. Er lijken zelfs violen en saxofoons toegevoegd te zijn, om de sound nog pakkender te maken. Het vreselijk speelse ‘Femtakt Filosofi’, het blije ‘Din Kjole Lukter Bensin, Mor’, single ‘En For Orgelet, En For Meg’, het zeer uptempo ‘Psycho Under Min Hatt’ en het orchestrale, frisse popliedje ‘Hjerteknuser’ zijn divers, zoals heel het album divers is. Niet een nummer lijkt op de ander, maar toch erg Kaizers Orchestra.
Met slechts 40 minuten is het album aan de korte kant en dat is eigenlijk het enige verwijt. In diverse landen is ‘En For Orgelet, En For Meg’ nogmaals op de cd gezet, met een rapper als extraatje. In Nederland heeft Blaxtar een bijdrage geleverd. Je mist weinig als je dit extraatje niet hebt, het voegt verrekte weinig toe aan deze parel. Kaizers Orchestra staat op 26 maart in Paradiso. Het plezier dat deze cd uitstraalt, zal de band ongetwijfeld ook gaan vertalen naar het podium. En als Janove Ottesen vrolijk is, zijn Kaizers Orchestra-optredens al voor de helft geslaagd.
Eerdere recensies van Kaizers Orchestra:
- 07-03-2008: Maskineri.
Bright Eyes - The Peoples KeyNa drie jaar van relatieve rust is de band Bright Eyes weer terug met een...
Wanda Jackson - The Party Ain't Over Over Jack White hoeven we ons in ieder geval geen zorgen te maken nu...