2011-02-25
Op Eurosonic 2011 wist Bye Bye Bicycle het publiek te charmeren met een flinke dansbaarheidsfactor. Op zich is dat leuk, maar een band die live de voetjes van de vloer krijgt, moet op een album wel iets meer aan de dag leggen. Met Compass lukt dat het Zweedse quintet jammer genoeg niet. Er zit namelijk twee problemen in het album. Allereerst zijn dat de gitaar- en pianorifjes. Die lijken vaak heel smakelijk, maar slaan bijna zonder uitzondering een verkeerde weg in. Dat verdient uitleg: een rifje van Bye Bye Bicycle begint vaak lekker en met logische noten. Je verwacht dat het rifje een paar maten lang al even logische stappen gaat volgen, om zich vervolgens te herhalen. Iets wat de dansbaarheid ten goede komt en bovendien de nummers makkelijk laat meeneuriën.
Maar om wat voor reden dan ook kiezen de heren er telkens voor om een vreemde toon te verwerken in het rifje, waarna het vervolgens afbuigt naar een kant die de luisteraar compleet tegen de haren instrijkt. Het gevolg is dat het loopje, dat het nummer een herkenbaar karakter moet geven, domweg stoort.
Een tweede manco aan Compass is de gebrekkige zang van Samuel Peterson. Als hij zich een beetje op de vlakte houdt gaat alles prima (althans, in ‘Full Moon’ rijdt hij sowieso een scheve schaats). Het is allemaal niet je van het, maar in ieder geval goed te verdragen. Maar zijn bereik is beperkt en dat blijkt vooral in het nummer ‘Navigation’. Hij schiet een octaaf omhoog en dat moet Peterson echt laten, tenzij hij in Anti-Flag wil gaan zingen.
Ja, de meeste nummers op het album, dat voornamelijk over ontdekken en reizen gaat, zijn dansbaar. De drums en de sax – het veelvuldige gebruik daarvan is een absoluut pluspunt - zorgen daar wel voor en dat is te waarderen, want dat breekt in ieder geval met een storende traditie van hele oppervlakkige indie-debuutplaten. Zeker de nummers ‘Haby Bay’ en ‘Meridian’ zijn prima luisterplaten en zullen het ook niet slecht doen op een beetje lauw feestje.
Maar de meeste nummers op Compass hebben het gewoon niet. De nummers lopen vast op de eerder genoemde storende factoren. En het ontbreekt aan echte opbouw en zeker ook aan echte catchyheid. Muzikaal gezien is het allemaal niet verkeerd, want de heren weten best wat muziek maken is. Het wringt alleen op te veel plaatsen nog bij Bye Bye Bicycle.
Polock - Getting Down from the TreesHet woord “Polock” zegt in verschillende landen iets over de Poolse...
The Bloody Beetroots - Best of... Remixes Je bent een producer-duo en je kan niet stil blijven zitten. Dus je brengt in...