2011-02-27
Regelmatig worden we verrast met comebacks van bands die in de jaren tachtig hun oorsprong hadden, enkele niet onaardige albums uitbrachten en vervolgens bij gebrek aan succes de handdoek in de ring wierpen. Voorbeeld van zo een band is China. De Zwitserse melodieuze hardrockers brachten van 1988 tot 1995 vier albums uit. De platen oogsten redelijk waardering, vooral in Duitsland en Japan en in mindere mate in Engeland, maar tot een echte doorbraak kwam het nooit. Weliswaar stopten de Zwitsers niet officieel, maar vijftien jaar zonder enig nieuw plaatwerk komt ongeveer op het zelfde neer.Na al die jaren wachten is het er dan toch van gekomen; er is een nieuwe plaat geboren. Het gaat om Light Up The Dark , de vijfde plaat van het vijftal die onderdak bij het Duitse label Metal Heaven heeft gevonden. China staat voor een mix van AOR en melodieuze hardrock die behoorlijk gedateerd klinkt, maar waar kennelijk nog genoeg liefhebbers voor zijn.
De twaalf songs worden binnen drie kwartier afgewerkt en zijn over het algemeen makkelijk te behappen stukjes muziek. Duizenden keren hebben we dit soort werk eerder gehoord en we moeten constateren dat ook China niet bepaald origineel te noemen is. Pompende rockers als ‘Light Up The Dark’, ‘She’s So Hot’ en het wel heel erg richting Mötley Crue knipogende ‘Girl On My Screen’ klinken best lekker, maar hangen muzikaal en tekstueel van de clichés aan elkaar. De powerballad ‘Gates Of Heaven’ klink erg bekend in de oren, zodat je het bijna direct kunt meezingen. In ‘On My Way’ zingt Krokus zanger ‘Marc Storace’ een moppie mee. Het nummer valt wat meer op doordat het een licht Southern rock tintje heeft meegekregen. Het is in ieder geval een verfrissend nummer. Het niet onaardige ‘Stay’ lijkt door zijn opbouw van rustig begin en heftig vervolg een beetje op Skid Row. Een heel andere draai maakt ‘Deadly Sweet’ dat een fraaie en behoorlijk zware riff herbergt en, heus waar, richting Annihilator knipoogt. Dit nummer is met voorsprong het beste nummer op het album en hoewel één zwaluw nog geen zomer maakt is dit een mooie compensatie voor de andere, wat fantasieloze, nummers.
De muzikaliteit van de heren mag zeker niet in twijfel worden getrokken. De band klinkt strak en de gitaarsolo’s klinken functioneel en niet al te overdadig, al moet je wel constateren dat Light Up The Dark een plaat is die zelden weet te overtuigen. Enkele opvallende songs en één briljant nummer zijn niet genoeg om een heel album te redden. De volgende vijftien jaar kunnen we best zonder.
PJ Harvey - Let England ShakeElke kunstenaar slaat af en toe een verkeerde weg in. Kan gebeuren. Het...
Sideburn - Jail Als je op papier ziet staan dat een band Australian rock speelt, terwijl ze...