Na lang wachten kan een album eigenlijk alleen maar tegenvallen, maar RBDJAN bewijst het tegendeel. Hij is in de afgelopen 5 jaar het niveau van THC ontstegen en beschikt wellicht over de beste flow van Nederland. De Onderbaas is zijn versie van het straatleven, maar ondanks dat zijn debuut bol staat van de verwijzingen naar criminaliteit verheerlijkt de Amsterdammer dit leven niet. RB houdt zich meer bezig met het beschrijven van zijn leven en de gevolgen daarvan. Een van de sterkste kanten van zijn debuut is het feit dat de gehele cd door Soulsearchin’ is geproduceerd. Deze mannen hebben niet alleen gezorgd voor uitermate goede nummers, maar hebben ook zorg gedragen voor een sterke eenheid. Hierdoor komt de rapper met een album wat een perfecte kop en staart heeft. Het debuut album van RB verschilt bij verdere analyse niet zo heel veel met het gemiddelde hiphop album. Er is een nummertje over criminaliteit ('Rip'), een nummertje over hoe goed de rapper in kwestie wel niet is (het al eerder vrijgegeven 'De Troon' ft Rocks), een ode aan de stad van herkomst ('Hou Van Amsterdam' ft Lange Frans, Mick Harren & Piet Schmidt) en een nummer voor de vriendin ('Zonder Jou' ft Jayh & Aisha). De enige zwakke plekken zijn de gastartiesten. Zowel Kempi als Gers verbleken naast hun gastheer en Aisha slaat zowel bij het zingen als bij het rappen de plank mis. Gelukkig weet de rapper zelf juist dat extra stukje te brengen wat een cd bovengemiddeld maakt.
Op het eerste nummer van de cd getiteld 'Hier Ben Ik Dan' zingt Mr. Probz in het refrein dat er licht aan het einde van de tunnel is. Het is te hopen dat zijn debuut voor RBDJAN het licht aan het einde van een criminele tunnel vormt. Dit album heeft namelijk de kwaliteit om een classic te worden, een Nederlandse Ready to Die of Reasonable Doubt en het zou eeuwig zonde zijn als dit de laatste cd is van iemand met zo uitzonderlijk veel talent. Er is geen rapper die zo weinig moeite lijkt te moeten doen voor zijn teksten en met zijn debuut stuurt RBDJAN alle anderen terug naar huis om aan hun flow te werken.
Tim Hecker - Ravedeath, 1972Organische ambient? Drone? White noise? Het zijn woorden die ook in hun...
PJ Harvey - Let England Shake Elke kunstenaar slaat af en toe een verkeerde weg in. Kan gebeuren. Het...