2011-02-23
Hardcore Will Never Die, But You Will is alweer het zevende studioalbum van de Schotse postrockband Mogwai. De opmerkelijke titel werd naar verluidt opgevangen in een platenzaak, tijdens een verhitte discussie tussen een verkoper en een klant. Het Schotse vijftal dat bekend staat om het optrekken van metershoge geluidsmuren en het creëren van allesverzengende noise, laat zich op Hardcore Will Never Die, But You Will van zijn meest toegankelijke kant horen. Nog steeds gaat de band van rustig naar hard en weer terug, maar het is allemaal net wat gematigder dan in het verleden.
Naast het wat minder extreme geluid, bevat Hardcore Will Never Die, But You Will ook een aantal nummers dat niet meteen onder het kopje postrock valt. Zo is ‘Mexican Grand Prix’ een soort krautocknummer, dat wel wat aan een melancholische versie van Holy Fuck doet denken. ‘San Pedro’ gaat meer richting indierock en ‘George Square Thatcher Death Party’ is een uptempo nummer met een lekkere baslijn, een keyboardpartij en vervormde zang. Deze song doet wel wat denken aan Mogwai’s eigen ‘Hunted By A Freak’, maar dan in een uptempo uitvoering.
Uiteraard bevat Hardcore Will Never Die, But You Will ook een flink aantal typische postrocknummers. Zo is ‘Rano Pano’ bijvoorbeeld vrij traag, maar wel behoorlijk stevig. Ook ‘Death Rays’ is typisch Mogwai. Het nummer begint relaxt, maar wordt uitstekend opgebouwd naar een wat harder gedeelte.
Opener ‘White Noise’ en de drie afsluitende tracks ‘How To Be A Werewolf’, ‘Too Raging To Cheers’ en You’re Lionel Richie’ worden eveneens op de typische postrock manier opgebouwd. Dit wil echter niet zeggen dat deze songs erg op elkaar lijken. Het hardere gedeelte van ‘How To Be A Werewolf’ bevat een hoge sologitaar, die lijkt te zijn weggelopen uit een metalnummer. ‘Too Raging To Cheers’ bouwt op vanuit een mooi pianoloopje en bevat ook prachtige strijkers.
Afsluiter ‘You’re Lionel Richie’ is met ruim acht minuten de enige echt lange track op Hardcore Will Never Die, But You Will. De eerste helft van deze song is rustig, maar als de teller precies op vier minuten staat, barst het harde gedeelte los. Vergeleken met een oude song als ‘Mogwai Fear Satan’ is de hard-zacht overgang echter wat aan de tamme kant.
Mogwai komt op dit nieuwe album zoals gezegd nogal toegankelijk uit de hoek. De songs zijn echter dik in orde en daarnaast slaat de band een aantal veelbelovende nieuwe wegen in. Hardcore Will Never Die, But You Will is dan ook een uitstekend album.
Eerdere recensies van Mogwai:
- 13-09-2010: Special Moves;
- 08-10-2008: The Hawk is Howling;
- 01-12-2006: Zidane.
The Dears - Degeneration StreetIn 2003 brak de Canadese band The Dears door met het tweede album No...
Fitz And The Tantrums - Pickin’ Up The Pieces Neem de groove en de swing van Waylon en de catchyheid van Alphabeat. Dan heb...