Deerhoof - Deerhoof vs. Evil Recensie op Podiuminfo

2011-02-23 De Amerikaanse band Deerhoof maakt allesbehalve easy listening. Tegendraadse ritmes en tempowisselingen kenmerken deze band. Een ander belangrijk element in hun muziek is de zoete zang van de Japanse zangeres Satomi Matsuzaki. Hun nieuwe album Deerhoof vs. Evil vormt geen stijlbreuk ten opzichte van hun voorgaande albums.

Met 'Qui dormitorium, Nomes Somia' gaat de band lekker weird van start, je hoort een mix van klanken die niet altijd te plaatsen zijn. Dit nummer klinkt exotisch door Matsuzaki's meisjesachtige eentonige zang. De songtekst is opmerkelijk genoeg in het Catalaans! Bij andere songs word je wreed wakker geschud door een bak noise juist als je wegdroomt op Matsuzaki's dromerige vocalen. Deerhoof doet er alles aan om je niet te geven wat je verwacht.

Maar er zijn ook songs die prettiger in het gehoor liggen voor de gemiddelde luisteraar. Dat geldt bijvoorbeeld voor 'Noone Asked to Dance' waarin zelfs akoestische gitaren te horen zijn. Ook 'Must Fight Current', 'C'Moon' 'Almost Everyone, Almost Always' klinken best laid back. Ook als de basis een redelijk eenvoudige rocksongs is, zoals bij 'Let's Dance the Jet' is de sound minder buitengewoon. Het begin van 'Super Duper Rescue Heads' deed me overigens sterk denken aan de begintune van New Kids, maar dat kan aan mij liggen.

Deerhoof vs. Evil is echt iets voor jou als je je graag laat verrassen en houdt van ongewone songstructuren. In dat geval vind je dit album waarschijnlijk niet gewoon goed maar geweldig. Als je onbekend bent met hun materiaal is de kans groot dat je niet meteen enthousiast zult zijn. Om het een echte kans te geven moet je het minstens twee maal beluisteren. Als je het dan nog steeds niets vindt is Deerhoof gewoon niets voor jou. Da's echt geen schande hoor, je behoort dan tot de grote meerderheid.

Recensent:Dave van der Sterren Artiest:Deerhoof Label:Sonic Rendezvous