2011-03-16
Het gothic metal genre blijft ongekend populair en hoewel vele bands nieuwe invalshoeken proberen om origineel te zijn, blijven veel bands over het algemeen in dezelfde overbekende stijl musiceren. Elementen als vrouwenzang, zware akkoorden, melodieus keyboardspel en catchy refreintjes waren de elementen die de pioniers al gebruikten, maar die ook bij nieuwere bands de voornaamste ingrediënten zijn. Maar zolang de muziek goed is maakt het niet uit of het gebodene origineel is of niet.Bovenstaande gaat zeker op voor My Inner Burning. Het Duitse vijftal maakt absoluut geen originele muziek, maar weet met pakkende melodietjes haar tweede album Eleven Scars de moeite waard te maken. Boegbeeld van de band is zangeres Becky Gaber, die met haar rauwe rockstem de nummers van een extra dimensie voorziet. Zij is niet het lieflijke ijle engeltje, maar meer het katje dat niet zonder handschoenen valt aan te pakken. Daarnaast is de grunt van gitarist Jörg Jansen spaarzaam te horen. Om enig houvast te krijgen is de band te omschrijven als een kruising tussen Lacuna coil en Autumn.
Opener ‘Masquerade’ is vlot met staccato akkoorden en een bijna poppy refrein. Het enigszins hier op lijkende ‘Analize’ is wat minder opvallend en slechts de overgang naar één van de hoogtepunten van het album: ‘Electrified’. Het behoorlijk poppy nummer begint met een heerlijk keyboard intro, waarna het fraaie gitaarwerk het nummer naar grote hoogte stuwt. Becky Gaber zingt ingehouden en klinkt een beetje als Nienke de Jong (Dejafuse, Autumn), om in de refreinen helemaal los te gaan. Ander hoogtepunt is de gevoelige ballad ‘When I’m Gone’, dat door zijn persoonlijke tekst over een fout afgelopen relatie heel veel indruk maakt. Kippenvel! Daarna wordt je direct wakker geschud door het snelle ‘Demons’ dat lekker fel gezongen wordt, een paar fraaie riffs herbergt en door de grunt van Jansen in het refrein van extra pit wordt voorzien. Tegen het eind van het album lijkt de inspiratie er wat uit en blijken nummers als ‘Done With Denial’, ‘Gone Wrong’ en ‘Enemy Of Mine’ slechts herhalingsoefeningen. Al zijn de nummers zeker niet slecht, maar gewoon wat minder opvallend. Gelukkig wordt sterk geëindigd met het mooie, op Lacuna Coil geënte ‘New Breed’ en het naar Within Temptation neigende ‘Home-Sick’.
Eleven Scars is een aanrader voor liefhebbers van toegankelijke en poppy gothic metal. Zeker wanneer je de opvallende stem van Becky Gaber kunt verdragen is de plaat de moeite waard. Niet alle nummer zijn even sterk, maar met dit vrij goede album moet My Inner Burning de nodige zieltjes kunnen winnen in het nog steeds populaire subgenre.
Kingdom Come - Rendered WatersLenny Wolf doet het maar weer of net niet. Het is maar hoe je tegenover het...
Ramon Zarate - Oyster En opnieuw komt er uit België iets moois op ons af, en wel de stonerrock...