2011-03-08
The Dirtbombs heeft de afgelopen jaren aan een uitermate sterk oeuvre gebouwd, waarin behalve hoofdmoot garage rock ook heel wat streepjes glam rock, psychedelica, pop, punk, funk, soul en r&b te ontwaren zijn. Voeg daar een flinke dosis experimenteerdrift, spitsvondigheid en een neus voor interessante covers (van o.a. Brian Eno, Lou Rawls, Sparks en ADULT.) aan toe en het principe van het nieuwste album van de band is ineens zo vreemd nog niet.Net als de zalig rauw rockende ode aan alle soul en r&b die Ultraglide In Black (2001) is, is ook nieuweling Party Store een album vol met covers; herinterpretaties van klassieke dance, techno en electro-tracks uit thuisstad Detroit om precies te zijn. Maakt u zich geen zorgen, als er één band is bij wie dit idee in goede handen is, dan is het wel het collectief rondom de eigenzinnige Mick Collins (ex-The Gories).
Party Store is, hoewel voor beginners niet de meest representatieve ingang en voor een gedeelte van de ingewijden hier en daar wellicht net een brug te ver, absoluut de moeite van het uitpluizen waard. Velen zullen tijdens dat proces overigens nieuwsgierig worden naar de originelen, want binnen de scene waar de band normaliter opereert, zal waarschijnlijk alleen de cover van Inner City’s enorme hit ‘Good Life’ een echt bekende eend in de bijt zijn. Maar ook los van het nobele didactische doel valt er genoeg te halen op Party Store. De grootste verdienste is namelijk de wijze waarop de band de hedonistische dansvloer-sfeer weet te behouden en tegelijkertijd klinkt als een zweterige gitaarband. De covers van Aztec Mystic’s ‘Jaguar’ en ‘Sharevari’ van A Number Of Names zijn daar misschien wel de beste voorbeelden van. Ook met de electro van Cybotron’s ‘Cosmic Cars’ en ‘Alleys Of Your Mind’ weet de band prima raad.
Het grootste obstakel van dit hele gebeuren is de meer dan twintig minuten durende vertolking van Carl Craig’s ‘Bug In The Bass Bin’. Na een stuk of drie volledige luisterbeurten ben je daar immers wel klaar mee en dan is het dus best vervelend dat die track midden op het album staat. Ook de laatste twee tracks, het korte – meer als intermezzo aandoende - ‘Tear The Club Up’ en het eigen gitaarloze ‘Detoroito Mix’ [sic], boeien wat minder. Al met al zal Party Store hier misschien niet zo grijs gedraaid worden als het andere werk van The Dirtbombs, maar de release is toch zeker niet alleen als stichtend concept de moeite waard.
Hal2A - Maximizd MusicEr zijn mensen die Frank Zappa zonder meer een chaoot vinden, anderen...
Sara Bareilles - Kaleidoscope Heart Sara Bareilles doet mij een beetje denken aan een gevalletje Vanessa...