2011-03-20
Er zijn mensen die Frank Zappa zonder meer een chaoot vinden, anderen omschrijven hem als de ultieme muzikale persoonlijkheid van de afgelopen eeuw. Tot die laatste groep hoort zeker HAL2A ofte Ronald Versluis, een 28-jarige programmeur uit Gorinchem.Aan polyritmes en vreemde maatsoorten dan ook geen gebrek op zijn album Maximizd Music. Neem bijvoorbeeld opener ‘Another (..) Day‘. Drumpads struikelen over elkaar, stapelen zich op, en de (live) viool houdt het nog nèt bij. In ‘Nothing Ever Ends’ wordt ook een eind losgefreaked op de keyboards en klimt de viool nog hoger op de toonladder. Met zo’n nummer is het niet gek dat Versluis iets heeft met Japanse muziek, meer in het bijzonder bijvoorbeeld met Hiromi Uehara en haar free jazz.
Alleen: wordt er iets opgebouwd, dat je als luisteraar meeneemt? Als die vraag in me opkomt dreigt gebrek aan heldere melodie en emotie. ‘Maximizd Music Part I’, entree van een drieluik en aanvangend met een bijna mediterraans aandoende gitaar, bouwt zich inderdaad op rond melodieën. Het vervolg draait rond percussie, het slotstuk integreert ritme en melodie. Daarmee heeft wie vatbaar is voor emotie enig muzikaal houvast.
Wie zoals ik eerder in de electronica thuis is, kan dan bij momenten en met een beetje goodwill denken aan µ-Ziq met een epilepsieaanval, anderen zullen refereren naar Kevin Moore op z’n wildst, en vage flarden Mr Bungle, OSI of Sleepytime Gorilla Museum horen. Het vreemde ‘!=’ suggereert liefde voor zowel Ligeti als trance, en slottrack ‘Endings Ever On Ends_That’ verklankt een voorliefde voor zowel progressive gitaarwerk als, samplegewijs, de betere Russische oorlogsfilm.
Wat HAL2A zeker nog kan leren is doseren. Aan zin voor avontuur ontbreekt het de man niet, maar rustpunten hadden deze plaat niet misstaan. Goed: naar ’s mans idee maak je in de eerste plaats maar beter muziek die je zélf goed vindt, zonder prominent oor voor een welbepaald publiek. Dat is wel zo eerlijk. Maar deze Maximizd Music maakt het Versluis noch de luisteraar makkelijk. De plaat raakt zóveel stijlen aan dat je wenst dat wat minder aandacht naar de techniek was gegaan, om vervolgens meer te focussen op diepgang.
Waar deze plaat dus bol staat van het persoonlijke, op experiment gerichte engagement, zal iets meer zin voor beheersing in het verdere werk, en een ietsje gesofisticeerder geluid zeker verder deuren openen in de artistieke zoektocht van deze onrustige geest. Een meer melodieuze plaat zoals die eind dit jaar te verwachten is, kan snel voor bevestiging zorgen.
Raf Vilar - Studies in Bossa Raf Vilar is een jonge Braziliaanse muzikant die bossanova maakt, een...
The Dirtbombs - Party Store The Dirtbombs heeft de afgelopen jaren aan een uitermate sterk oeuvre...