De plaat opent met het nummer ‘Always Stubborn, Sometimes Hateful’. Het tempo zit er gelijk goed in en qua sound doen ze in beginsel niet veel onder voor hun genre genoten. De zang wordt in de loop van het nummer beter, maar aanvankelijk lijkt het alsof de zanger een wasknijper op z’n neus heeft. Neem daarbij de ‘oprechte’ lyrics en je hebt een doorsnee drama-punkplaat gesmeed.
Het eerste nummer is de basis voor de rest van de plaat. De band varieert op The Third Rail of Life door rock invloeden toe te laten (‘Directed By Alan Smithee’), er een meezinger in te gooien (‘Not Even As We Speak’) of terug te grijpen op de oldschool (‘(Hunch)Back For Good’). Het zit muzikaal aardig in elkaar, maar het is niet vernieuwend. Daarnaast onderscheid de band zich ook niet op andere punten, waardoor de plaat een erg hoog dertien in een dozijn gehalte heeft. Met name de sound van de zanger en de dramatiek in de teksten, zorgen voor een sleur en maakt dat de plaat snel verveelt. Laat deze plaat dus gerust in de platenbak liggen!
Steak Number Eight - All is ChaosVijftien jaar en een half waren ze gemiddeld toen ze Humo’s Rock Rally wonnen...
Bodi Bill - What? De Duitse band Bodi Bill beschrijft hun nieuwe album What? als " een...