2011-03-11
Vijftien jaar en een half waren ze gemiddeld toen ze Humo’s Rock Rally wonnen in 2008. Nochtans speelt Steak Number Eight sludge/postmetal in de stijl van Isis en Cult Of Luna, niet meteen de meest toegankelijke muziek. Een gewaagde keuze dus van de jury in dat jaar, maar ze hadden geen ongelijk. In vergelijking met andere jonge bands, die zich onledig houden met screamo of platte commercie a la Justin Bieber, krijgen we hier honderd procent puurheid op ons bord, compromisloos en stevig. Na hun goedgesmaakte debuut When the candle dies out, dat in feite een samenraapsel was van hun eerdere demo’s, was het drie jaar wachten, maar in ruil daarvoor worden we wel beloond met een knap staaltje trage, dreigende muziek.
Als je weet dat hun band genoemd is naar een gelijknamig nummer van de band van zanger Brent Vannestes broer en zoveel betekent als het achtste liefje op rij, frons je eens de wenkbrauwen. Ook titels als ‘Dickhead’ en ‘Drowning in your Blood’ tonen aan dat het gerust nog wat verfijnder kon, maar op het vlak van muziek en productie hebben we weinig te klagen.
Het geraffineerde geluid werd dan ook verzorgd door Mario Goossens (Triggerfinger) en gemixt door Matt Bayles (Isis, Mastodon). All is chaos voelt aan als dobberen op een onstuimige zee tijdens opkomend stormweer. Erg snel gaat het nooit, maar de dreiging is constant. Vanneste begeleidt deze hachelijke reis met een perfecte combinatie van geschreeuw en melodieuze zangen.
Nu eens roept dit de herinnering op aan het kwaadaardige van Burzum (‘Drowning in your blood’), terwijl je op andere momenten in de verte Matthew Bellamy van Muse meent te horen (‘Black Fall’). Met deze toegankelijke elementen maken ze kans een groter publiek te bereiken dan je aanvankelijk voor mogelijk houdt. ‘Trapped into the sky’ mocht gerust enkele minuten korter, maar als je krachttoeren als ‘Pyromaniac’ en ‘Man vs. Man’ daar tegenover plaatst, ben je dat ene minpuntje alweer vergeten.
Naar Belgische normen is dit ongezien. Steak Number Eight biedt ons de perfecte balans tussen zweverigheid en brute kracht en bewijst dat ze klaar zijn voor de internationale markt. Iedereen die nog gelooft dat we met een stel kleine jongetjes te maken hebben, moet dringend naar dit album luisteren.
Mozes and the Firstborn - I Got Skills EPHet zal een best feestje worden: op carnaval je EP presenteren, terwijl je...
Red Tape Parade - The Third Rail of Life Red Tape Parade timmert zo’n vier jaar aan de weg en The Third Rail Of...