Waar je bij de albums van tien jaar geleden een portie brutaal geweld aangeboden kreeg, slaat de band het roer nu totaal om. ‘Never Better’, ‘Disappear’ en ‘Unseen’ zijn mooie voorbeelden van middelmatige nu-metal, net datgene wat populair werd tijdens hun doorbraak. Het lijkt dan ook onbegrijpelijk dat ze voor dit geluid kiezen.
De drang om te experimenteren blijkt wel uit de betere tracks van dit album. ‘Catch 22’, ‘Them’ en ‘The Skull’ klinken als ongecompliceerde songs van The Dillinger Escape Plan, terwijl ze hier en daar ook tonen goed naar Opeth geluisterd te hebben. Een rustige oase zoals ‘Ocean Park’ klinkt eveneens aangenaam tussen al het minder interessante.
Zanger Peter Dolving bewijst in deze hemelse tracks dat melodieuze zanglijnen zeker niet te hoog gegrepen zijn voor hem. Als band hadden ze voor een dergelijk album echter beter een andere naam gekozen, want de link met The Haunted lijkt soms ver te zoeken.
Voor de fans van het eerste uur zal het dus even slikken worden. Mensen die de band nog niet kennen en wel houden van makkelijk door te slikken metal, zullen dit dan weer wel kunnen smaken. Toch moet het gezegd worden dat Unseen op enkele uitzonderingen na geen hoogvlieger is geworden.
Eerdere recensies van The Haunted:
- 03-10-2008: Versus;
- 15-07-2010: Road Kill.
Tesseract - One TesseracT heeft als thuisbasis de UK en het vijftal brengt op 21 maart hun...
The Union - The Union Classic rock-liefhebbers; letten we even op? Er is weer een pareltje...