Dat doet Vacation in eerste instantie ook niet. Opener Telling Lies kent het lekkerste saxofoon intro sinds Bob Marleys Iron Lion Zion. De rest van het nummer belooft veel goeds: Katbite klinkt lekker energiek, je kan de glimlach op de gezichten zowat zien. Enig smetje is de stem van zangeres Kat(herine) Leese. Haar stem is wat beperkt en ze heeft regelmatig de neiging om woorden op een wat vreemde manier op te rekken ('Baaaihhbie!'). Het feit dat ze uit Nieuw Zeeland komt heeft dit vreemd genoeg niet weten te voorkomen. Toch weet ze vaak slim haar vocale beperkingen te maskeren, al dan niet met hulp van haar sterke band. Haar teksten zijn wat dat betreft stukken interessanter. Een kritische blik kenmerkt deze, en daarbij kijkt ze verder dan zichzelf (3ships), zoals naar de Amerikanisering waar de tv grotendeels debet aan is (Spoon-fed). Haar band klinkt goed en strak, en dat gitarist Jeroen van der Zeeuw wel weet hoe hij de snaren moet beroeren is te horen aan zijn subtiele spel in datzelfde 3ships. Daarmee hebben we wel gelijk de beste nummers er uit gelicht. Sommige nummers zijn wat saai, zoals The Hard Way. ‘Blues on my bones’ zingt Leese, maar zonder overtuigingskracht. Zo geloven we je natuurlijk nooit. En de episch bedoelde zanglijn van het refrein van Countryside zorgt, samen met de hoofdpijn opwekkende gitaarlijn, eerder voor irritatie dan voor het genot dat een aantal andere liedjes op Vacation wél op weet te wekken. Wat dat betreft is het jammer dat het leukste liedje gelijk als eerste op de cd staat. De Katbite blijkt op deze manier slechts een keertje blazen te zijn, en dat is jammer.
Grove - DemoHet Amsterdamse Grove heeft een gezonde voorliefde voor de pop zoals die eind...
No Turning Back - Rise From The Ashes No Turning Back mag zichzelf prijzen als een van de meest talentvolle en...