2011-03-08
Ze gingen de studio in met het idee dat hun nieuwe plaat wel eens een punkrock-album kon gaan worden. Ze kwamen naar buiten met een poppy rockplaat. Misschien wel beter ook voor Peter, Bjorn and John. Gimme Some is namelijk smaakvol uitgepakt, juist door het punky idee en poppy karakter. Voorheen nam Peter, Bjorn and John hun albums altijd zelf op, maar voor deze nieuwe plaat doken ze maar eens de studio in. ‘’We hadden iemand nodig die ons anders deed spelen’’, aldus John Eriksson. Die persoon was Per Sunding (Eggstone).
En of we Sunding nu echt zoveel lof mogen geven of niet, hij heeft de drie jongens wel een goede zet in de richting gegeven. Ondanks de vele laagjes in de nummers, blijven ze leeg op de juiste manier. Het is daarom fijn dat niet de punkrock-richting in is geslagen, want dan zouden sommige nummers jammerlijk verworden zijn tot een bak herrie, terwijl ze nu precies ‘al dente’ zijn.
Overigens is het punky idee wel te horen. De gitaar staat af en toe expres heel erg rauw en zeker in nummers als ‘Second Chance’ en ‘Black Book’ zijn de riffs zo simpel, dat de bedoeling duidelijk is. En over de gehele linie is de opname expres erg rauw gelaten. Zeker de drums in ‘Breaker, Breaker’ zijn gruizig en gehaast.
Maar die drie nummers matchen op een onverwachte, prima manier met het oude werk van de heren. Goed, we kennen ‘Young Folks’ allemaal nog wel. Fluit u even mee? Een andere song dan bijvoorbeeld ‘Breaker, Breaker’, maar wat de heren bewijzen is vooral dat popsongs met een extra dimensie hun goed liggen. Exponent is ‘May Seem Macabre’, waar een toch al heerlijk simpel popliedje tot verdere wasdom wordt gebracht door een perfecte zanglijn, een verstopt achtergrondkoor en een zich repeterende eerste en een zalig tokkelende tweede gitaar.
We krijgen op Gimme Some een mengelmoes van liedjes die lijken op The Von Bondies, Yeasayer, Ramones en een vleugje Vampire Weekend. Hele diepe teksten komen we niet tegen, maar we hebben het hier dan ook over een zonneschijnalbum. Vooral zanger, gitarist Peter laat zich gelden met aanstekelijke riffjes en dito refreintjes. Meezingen gegarandeerd, om het zo te zeggen en dat is eigenlijk ook gewoon wat je wil van de heren.
Peter, Bjorn and John zet simpelweg een volgende stap in hun muzikale ontwikkeling, die nog lang niet voltooid is. Live zullen ze (in de kleine zaal van de Melkweg bijvoorbeeld) de versterkers wat voller open gooien, hebben ze beloofd. Dat mag live en het is goed dat ze op Gimme Some dat niet hebben gedaan, want de plaat is nu een smakelijke, maar ongepolijste pop-plaat met een fijn edgy randje.
Eerdere recensies van Peter, Bjorn and John:
- 25-04-2009: Living Thing;
- 20-07-2006: Writers Block.
Rise Against - EndgameNa twaalf jaar en vijf albums behoeft Rise Against al lang geen introductie...
Buffalo Tom - Skins Na Smitten (1998) bleef het lange tijd stil rondom Buffalo Tom . In 2007...