Openingstrack ‘Big Dog’s Gonna Howl’ is een zesje, een vrij vlak lied. Wat opvalt is dat de zang van Dan McCafferty een veel hoger punt scoort. Zijn bijzonder rauwe stem is hét handelsmerk van Nazareth, geen enkele zanger heeft zo’n stem. Ondanks decennia van roken, drinken en andere Schotse tradities, staat McCafferty nog verrassend goed zijn mannetje.
Als je verder luistert, krijg je al snel de neiging te gaan skippen, op zoek naar dat ene nummer dat het album nog zou kunnen redden. Het staat er helaas niet op, middelmaat is troef. Een optimist zal zeggen dat middelmaat nog altijd beter is dan beroerd. Inderdaad, de mannen zijn geroutineerd genoeg om een plaat uit hun mouw te schudden die wel luisterbaar is. Maar het gebrek aan echte passie is helaas te horen. Sommige nummers, zoals de futloze ballad ‘Butterfly’, zijn ondraaglijk saai. De overige songs zijn ook maar zelden spetterend. Gelukkig hoor je af en toe wel dat het er nog in zit. 'The Toast' is een aardige uptempo rocker en ‘No Mean Monster’ is ook pittiger. ‘Watch Your Back’ heeft een lekker ritme, een aardig baslijntje en is zonder twijfel een van de beste songs. McCafferty krijst er lekker op los. ‘Sleeptalker’ begint veelbelovend, maar stort dan neer als een afgedankte satelliet.
De harde werkelijkheid is dat Nazareth bestaat voor een vaste schare fans, maar daarbuiten nog weinig mensen weet te boeien. Toch piekeren de heren niet over ophouden, zolang ze nog zalen en zakken kunnen vullen in landen als Duitsland. Ze gaan waarschijnlijk door totdat ze echte “rock ‘n’ rollators” zijn. Geef ze eens ongelijk! Ben je geen verstokte Nazareth-fan, dan kun je Wild Dogz best missen. Als je kennis wilt maken met Nazareth, beluister dan liever één van de sterke albums uit hun beginperiode.
Sarke - OldarhianDe heren Thomas Bergli (alias Sarke) en Nocturno Culto hebben voor de tweede...
Architecture in Helsinki - Moment Bends In tegenstelling tot wat de naam lijkt te zeggen, komt Architecture In...