2011-04-07
De Australische Julia Stone treedt in de regel op met haar broer Angus. Het folkduo Angus and Julia Stone heeft twee albums uitgebracht, A Book Like This in 2007 en Down the Way in 2010. In de tussentijd maakte Julia een soloalbum getiteld The Memory Machine (2008). Omdat ze het als duo druk genoeg hadden werd dit album tot nu toe niet wereldwijd gereleased. Nu we al een poosje wachten op een nieuw album is het er dan eindelijk van gekomen.De cover is erg sterk, hij lijkt op een affiche voor een oude horrorfilm. Je ziet het bebloede hoofd van een vermoordde Julia Stone. In het mooie booklet wordt iedere song op die manier verbeeld. Die verbeelding is niet alleen uit esthetische overwegingen gekozen. Ze noemt de ongrijpbare angst bij het kijken naar horror een thema van dit album. Je wilt niet kijken maar je kijkt toch, dat fascineert haar. In ‘Catastrophe!’ zegt ze “Don't be scared of all those horror movies”.
In de muziek zit die angstige sfeer het duidelijkst in het prachtlied ‘Winter On The Weekend’. Dit leunt op piano en op het dramatische refrein; “Daddy why don't you protect me, someone's gonna hurt me there's nothing I can do”. Maar ook de andere liedjes zijn qua sfeer, tempo en tekst geladen met somberheid en angst.
De reeks nummers die in eerste instantie klinken als gewone liefdesliedjes gaan over verbroken of onbeantwoordde liefde. In het licht pathetische ‘What's Wrong With Me?’ vraagt ze zich bijvoorbeeld af waarom het maar niet wil lukken met de liefde. Dat onderwerp komt ook terug bij ‘Where Does The Love Go?’, het enige lied waarop broertje Angus meezingt. Ik hoop van harte dat het inmiddels goed gekomen is, al maakt ze dan vast niet meer zulke liedjes.
Toch is het niet alleen droefenis op dit album, de openingstrack ‘This Love’ is een zoet liefdesliedje dat Julia Stone met een fluwelen stem zingt. Het lijkt een beetje op Katie Melua maar dan veel fragieler. ‘Catastrophe!’ is meer up-tempo en bevat trompetten die er een opgewekt klinkend lied van maken, al is de tekst weer minder vrolijk.
Julia Stone zingt met een suikerzoete zachte stem. Daar moet je echt van houden en dan ook nog voor in de stemming zijn. Hoe dan ook, haar stem past uitstekend bij haar ingetogen luisterliedjes. De muziek verschilt niet enorm van wat ze met haar broer heeft uitgebracht. Grootste verschil is uiteraard dat je Angus niet hoort, maar ook de sfeer is anders. The Memory Machine is duisterder dan je van Angus and Julia Stone zou verwachten. Geen alledaags album, maar een groeiparel voor wie het de eerste keer al mooi vindt.
Nouvelle Vague - The Singers Nouvelle Vague is een Frans collectief van wisselende muzikanten, met als...
Primal Scream - Screamadelica Spuugzat waren ze het; die in hun ogen vreselijke rock muziek van de jaren...