Opener (en eerste single) Perfect is een stevig, catchy liedje dat direct blijft hangen. Net als in het daaropvolgende Simple Life klinken invloeden door van bands als Skunk Anansie, Guano Apes of onze eigen Anouk. Toch is Rosenfeld gelukkig eigenwijs (en muzikaal) genoeg om op de daaropvolgende liedjes duidelijker haar eigen stempel te drukken.
Zo klinkt de band de ene keer intrigerend (Is Julie There? , met als leuke vondst een in-gesprek-toon die als click track door het liedje loopt), dan weer ontroerend (het prachtige On Remote, Can’t Help Myself en het afsluitende Wonder), of dan weer opzwepend (de meeste liedjes van het album).
Soms weet de band iets te ver door te schieten in haar eigenwijsheid (het einde van Perfect en de titelsong), maar het siert de band dat zij niet voor het geijkte pad kiest. De liedjes worden ingekleurd door het zeer gevarieerde, dissonante gitaarwerk van Johan Smeets. Hij wordt hierin ondersteund door het open basspel van Antoine Pütz en het prima drumwerk van Martijn Soeterbroek. Maar de echte slagroom op de Rosenfeld-taart wordt gevormd door de zang van Digna Jansen. Zij weet de liedjes helemaal naar zich toe te trekken en weet goed met de dynamiek in haar stem om te gaan. Heerlijk om te horen dat zij zich op plaat durft te laten gaan als dat nodig is, maar ook volledig overtuigt tijdens de meer ingetogen momenten.
Rosenfeld heeft met You Won’t Feel A Thing al met al een prima album afgeleverd, dat zomaar eens hoge ogen zou gaan kunnen gooien. De band tekende onlangs een platencontract bij het Duitse EMG Records, dus wie weet wat wij nog van Rosenfeld zullen gaan horen…
Sally Skunk - Love Is BoringTaal. Het blijft toch vaak de enige manier om hetgeen je bedoelt over te...
Face Tomorrow - 03/02/05 Het Rotterdamse Face Tomorrow is zo’n band die keer op keer geroemd wordt om...