2011-04-03
De komende zomer is het warm en het gras van het festivalterrein nodigt uit om te liggen. Op het podium zit of staat een man met een imponerende baard. Hij heet William Fitzsimmons. Hij zingt, fluistert liedjes van zijn nieuwe album Gold In The Shadow. En terwijl jij je ogen sluit, brengt William je in vervoering. Want dat Gold In The Shadow is immens goed. Dat Fitzsimmons een uitmuntende singer/songwriter is konden we al horen op zijn vorige plaat: Goodnight. De tien nieuwe liedjes zijn een stap verder in de carrière van de Amerikaanse musicus.
Het lijkt een beetje alsof Fitzsimmons een zelfde wisseling qua emoties heeft als Eels. Die kan ook ineens een depressief album afleveren, of juist een heel vrolijk. Waar Goodnight een plaat was waarop op uiterst sombere manier de jeugd en levensvisie van Fitzsimmons wordt verwerkt, zo breekbaar opgewekt gebeurt dat op Gold In The Shadow.
Vooral ‘The Winter From Her Leaving’ is uiterst vrolijk, maar tegelijk snapt elke luisteraar dat er pijn in het nummer verscholen zit. Fitzsimmons heeft altijd pijn: “I’ve been knocked out for twenty years”, zingt hij in ‘Fade And Then Return’. En hij zingt het op een vreemdsoortige fluistertoon, alsof hij niet te hard wil uitspreken dat hij in de knoop zit. Alsof hij zich schaamt voor het feit dat hij talent heeft voor het visualiseren van angsten en ongenoegen.
Die manier van zingen kenden we van Fitzsimmons. En ook de muzikale begeleiding, voornamelijk op een tokkelende gitaar, was bekend. Er zit een evolutie in: de noten zijn nog zorgvuldiger gekozen, de keyboards en drums op de achtergrond zijn soms voller, maar veel vaker nog beangstigend klein. En toch voelen de liedjes nooit leeg, maar juist precies goed. Het is alsof Fitzsimmons muzikaal meer afstand heeft genomen van zijn wroeging en er vanaf die afstand in kan berusten. En soms alsof hij zijn angsten beter kan benoemen.
Er komen weer elektronische beats voorbij op ‘Psychasthenia’, een leuke afwisseling die het album levendig houdt. Ook de vioolpartij in ‘Bird Of Winter Prey’ en de samenzang met Julia Stone op ‘Let You Break’ zijn een mooie aanvulling voor een album dat zonder die toevoegingen wellicht saai was geworden.
Het is pure kwaliteit op een filosofische en muzikaal uitgekiende manier, die hier wordt gebracht door William Fitzsimmons. Gold In The Shadow is een stap in zowel het leven als in de loopbaan van een getergd man. En in beide gevallen geldt dat het een stap voorwaarts is. Want dit album is een parel, die hooggestelde verwachtingen meer dan waar maakt.
Eerdere recensies van William Fitzsimmons:
- 04-10-2009: The Sparrow and the Crow.
The Heatmachine - The Indie Blitz Orchestra The Heatmachine is een Nederlandse band uit Friesland onder leiding van...
Francis International Airport - In the Woods De Oostenrijkse band Francis International Airport is alweer toe aan hun...